27. (942.) Tiranni a papa monentur, ne regem
suum persequantur. Interea a domno Stephano papa vir clarus nomine Damasus
legatus in Gallias directus est, apostolicae sedis litteras afferens, jussionem
apostolicam continentes, ut principes provinciarum regem suum Ludovicum
recipere non differrent, nec gladio ultra hostili eum insectarentur. Et ni
cessent, anathematis telo omnes esse figendos. Quo episcopi cognito Remorum
dioceseos, in unum mox coacti, de anathemate in sese habendo nisi resipiscant
vehementer pertractant. Mittendum enim ad Heribertum disponunt, et ab eo
suppliciter petendum, quatinus ipse ducem adeat, atque apud eum pro regis
receptione agat, ostendentes anathematis periculum, et quanta iis debeatur
ruina, qui dominorum contemptores ac persecutores esse non formidant. Quae
suasio nullum effectum habuit. A praedicto etiam papa mox alia legatio directa
est, per Remensis ecclesiae legatos, qui a papa eodem sacerdotale pallium
Hugoni metropolitano detulere, dicentes apostolicae jussionis hanc esse sententiam,
ut Galliarum principes, regem suum persequi parcant, et insuper illum magnifice
attollant. Quod nisi intra praescriptum diem officiant, horribili anathemate
hujus factionis auctores ac cooperatores sive fautores gravissime esse
multandos. Si vero apostolicae jussioni gratanter oboediant, legatos Romam
dirigant, qui suam benevolentiam erga regem suum papae referant. Et nec sic
quidem tirannis quicquam persuasum est. A quibus cum regi incessanter
quaereretur ruina, in contrarium res eorum tota relapsa est.
|