30. Principum apud regem conventus, ac Wilelmi
in eorum contione tumultuatio. Duce ergo in pristinam gratiam revocato, cum
ipse virtute et copiis antecelleret, alii consequenter reducti sunt. Omnibus
itaque ad regem reversis, in fisco regio Atiniaco principibus ab rege post dies
triginta colloquium habendum indicitur. Et die constituta rex ibi cum
provinciarum principibus affuit, Hugone videlicet cognomento Magno, Arnulfo
Morinorum, Wilelmo piratarum ducibus, ac Heriberto tiranno. Nec defuit Saxoniae
rex Otto. Ludovicus rex cum in conclavi sese cum Ottone rege ac principibus
recepisset, consilio incertum an fortuitu, solus Wilelmus dux admissus non est.
Diucius ergo afforis exspectans, cum non vocaretur, rem animo irato ferebat.
Tandem in iram versus utpote manu et audatia nimius, foribus clausis vim
intulit, ac retrorsum vibrabundus adegit. Ingressusque lectum conspicatur
gestatorium. In quo etiam a parte cervicalis Otto editiore, rex vero in parte
extrema humilior residebat. In quorum prospectu Hugo et Arnulfus duabus residentes
sellis, consilii ordinem exspectabant. Wilelmus regis injuriam non passus: An
inquit his interesse non debui? Desertorisne
dedecore aliquando sordui? Fervidusque propinquans: Surge inquit paululum rex!
Quo mox surgente, ipse resedit. Dixitque indecens esse regem inferiorem, alium
vero quemlibet superiorem videri. Quapropter oportere Ottonem inde amoliri,
regique cedere. Otto pudore affectus surgit, ac regi cedit. Rex itaque
superior, at Wilelmus inferior consederunt.
|