32. Deliberatio Hugonis et Arnulfi de morte
Wilelmi. Hugo et Arnulfus quid facturi Wilelmo essent deliberabant. Si eum gladio occidant, ad omnia sese fieri
expeditiores aiebant. Regem etiam ad quodcumque volent facilius inflexuros,
si is solum pereat, quo rex fretus ad quaeque flecti nequeat. Si autem non
occidant, discordias atque lites sine dubio proventuras, ac his occasione
emersa, multorum stragem futuram. At horum utrumque perniciosum censebant, cum
in occisione homicidii rectus redundaret, et in reservatione tirannis futura
appareret. De occisione tandem persuasi, patraturos facinus accersiunt, vim
negotii explicantes, atque in Wilelmum conjurare faciunt. Cujus interfectionis
series mox apud conjuratos ita disponitur, ut ab Arnulfo legati mitterentur,
qui pro colloquio multa necessitate in proximo habendo apud Wilelmum idonee
legatione fungerentur. De tempore
quaererent, quando sibi obveniendum foret. Locum vero secus fluvium Summam
peterent. Quo ipse a terra sua egredi et collocuturis obvenire dignaretur. Qui
postquam adveniret, et ab amicis exceptus esset, de amicitia plurimum, multum
etiam de fide proponerent. Et quia tunc suis stipatus pervadi non posset, ictus
differrentur, donec navim repeteret, si forte navigo eum advenisse contingeret.
Cumque jam navigaret per pelagus, per conjuratos multo clamore revocaretur,
acsi aliquid praecipuum oblivione praetermissum auditurus. Navicula ergo
advectus cum paucis, aliis in pelago expectantibus, conjurati gladiis eductis
incautum adorirentur. Si vero equester adveniret, post consilii finem Arnulfo
digresso, illoque recedente, conjurati identidem eum repeterent, magnum quiddam
sese afferre simulantes, quibusdam etiam scriis accitum detinerent, donec
cunctis praeeuntibus extremus retrorsum incederet. Quem adorsi gladiis non
minus transverberarent. Insurgentium vero piratarum vim evaderent, si equis
velocibus rapti, ad dominum cum copiis praestolantem transfugere tempestivius
accelerarent. Piratas etiam tunc nihil aliud quam aut fugam acceleraturos, aut
domini exsequias procuraturos. Sicque factum esset, ut Arnulfo ignorante eo quod
absens esset, tantum facinus patratum videretur.
|