37. Interitus Heriberti. His ita sese
habentibus, cum Heribertus quaeque pernitiosa pertractaret, ac de quorundam
calamitate multa disponeret, cum inter, suos in veste praeciosa sederet, atque
apud illos extensa manu concionaretur, majore apoplexia ob superfluitatem
humorum captus, in ipsa rerum ordinatione constrictis manibus nervisque
contractis, ore etiam in aurem distorto, cum multo horrore et horripilatione
coram suis inconsultus exspiravit. Susceptusque a suis, apud sanctum Quintinum
sepultus est. Quo sepulto, ejus filii mox regem adeuntes, ab eo benigne excepti
sunt. Patris injuriarum nihil sibi reducens. Excipitur et Hugo episcopus, ea
tamen conditione, ut tempore congruo ratiocinari pro se de episcopatus
adeptione non differat. Cum quibus quoque
rex Ambianum digressus est. Ubi cum non sine suorum potioribus quaeque
praecipua disponere vellet, Erluinum Rodomi morantem per legatum accersit.
|