40. Arnulfus et Erluinus regis suasione in
amiciciam redeunt. Ubi suorum praecipuos praeter ducem colligens, apud eos
agebat quatinus viri illustres Arnulfus atque Erluinus, factarum injuriarum
inmemores fierent, ac in benivolentia unirentur; suis rebus prosperiorem
eventum deberi ratus, suorum concordia. Convocatis
itaque de amicicia suadet; sese inter eos judicem, penitus aequitatem utrique parti
facturum pollicens. Concedunt itaque ac jussis regiis parent. Datisque vadibus, equitatis
jura exsecuntur. Rex cum utrisque
faveret, quamlibet utrique liberalitatem conferre meditabatur. Qui cum Arnulfum
de recompensatione rerum ereptarum nutare, ac Erluinum instantius amissa
repetere adverteret, Arnulfum quoque majora restituturum, eo quod ipse ampliore
rerum dispendio Erluinum affecerit, Erluino Ambianum in recompensatione
amissorum pro Arnulfo concessit. Sicque factum est, ut Erluino sua restituerentur,
et Arnulfo sua non minuerentur. Regis itaque industria in amiciciam revocati,
regia negotia exinde curabant.
|