41. Prodigiosa demonstratio cladis Brittannorum.
Quo tempore ferebatur Parisii turbo repente exortus, tanta vi discucurrisse, ut
parietes multa lapidum mole fundati, in monte Martirum funditus eversi fuerint.
Demones quoque equitum specie visos, basilicam quandam non procul sitam,
evertisse, ejusque trabes memoratis parietibus tam valide incussisse, ut eos
subruerint; evulsisse etiam ejusdem montis vineta, ac sata devastasse. Mox viso
prodigio, Brittannorum pernicies subsecuta est. Qui Berengarii atque Alani
principum dissidentia discordes, a Nortmannis cum quibus pactum egerant,
pervasi, multaque cede attriti sunt. Necnon et civitas Namtarum capta est.
Cujus episcopus cum supervenientium hostium metu territus, in aecclesiam fugere
cogeretur, suorum densitate oppressus ac suffocatus est. Brittanni in ipso
impetu viribus resumptis, hostes ab urbe vehementi conamine reppulerunt.
Illosque adorsi gravi caede fuderunt. At Brittanni prosperiore fortunae
successu confortati, tertia itidem die classem pervadunt, congrediunturque. In
parte utraque innumeri fusi. Brittanni vero adversariorum copias non passi, in
fugam feruntur. Nortmanni autem victoria potiti, Brittannorum alios gladio
occidunt, alios in fluctus cogunt, alios vero a Brittaniae finibus eliminant,
praeter hos qui servitutis jugo subdi non recusavere.
|