50.
Indignatio ducis in Edmundum regem. Dux
gravi legatione confectus, Ottoni pro parte dissentit, pro parte favet. Regis
vero Edmundi legatis, id nec in proximo, nec praeter rationem agendum
respondet. Ob minas Anglorum nil sese facturum. Ipsos si veniant, quid in armis
Galli valeant, promtissime experturos. Quod si formidine tacti non veniant, pro
arrogantiae tamen illatione, Gallorum vires quandoque cognituros, et insuper
poenam luituros. Iratus itaque legatos expulit. Consultumque se conferens, apud suos
partibus utitur deliberationis. Et post consultum, Ottonem expetit. Qui cum per legatos colloquendi oportunitatem
quereret, infensus ei loqui non optinuit. Nimiumque iratus, in sua discessit,
ac suorum usus consilio, regem adit, sicque alloquitur:
|