55. Nec tamen cives assiduis tumultibus victi,
ullo modo cedebant, cum eorum praesul Hugo, quosdam principum qui sibi quadam
cognatione conveniebant, extra urbem allocutus est, quaerens ab eis rationem,
ut scilicet quid agendum, quid vitandum, sibi dicerent. Si aliquorum
intercessione id medendum videretur, si opus foret precibus, si etiam pugnae
instandum esset. Illi mox regum animositatem demonstrantes, fixum in eis, asserunt,
nullorum interventibus sese concessuros, at obsidioni usque ad effectum operam
daturos. Quod si urbem vi capi contingat,
ipsi praesuli oculos effossuros, et hoc ita ordinatum fixumque. Unde et
accelerandum ut egrediatur, suosque ab regum indignatione eripiat. His praesul
territus, suis hoc monstrat. Et consilio habito, die obsidionis sexta, cum suis
egreditur. Portae regibus panduntur.
|