59.
Qualiter Deroldus a quodam medico deceptus sit eumque deceperit. Quo tempore
Ambianensium episcopus Deroldus ab hac vita decessit, vir spectabilis ac
palatinus, et quondam et regi admodum dilectus, in arte medicinae peritissimus.
De quo etiam fertur, quod cum adhuc in
palatio regi serviret, a quodam Salernitano medico deceptus sit, eumque
deceperit. Etenim cum uterque in arte medicinae optime posset, et iste regi
potior, Salernitanus vero reginae peritior videretur, commento regis repertum
est quis eorum rerum naturas magis dinosceret. Jussit etenim coram se illos
consedere convivas, causam rei penitus dissimulans, ac sepe eis questiones
proponens. Quisque ut poterat proposita solvebat. Deroldus quidem, utpote
litterarum artibus eruditus, probabiliter objecta diffiniebat. Salernitatus
vero licet nulla litterarum scientia praeditus, tamen ex ingenio naturae,
multam in rebus experientiam habebat. Regio itaque jussu cotidie consident, ac
mensa regia continue una potiuntur. Et die quadam de dinamidiarum differentiis
disputatum est; tractatumque uberius quid efficiat farmaceutica, quid vero
cirurgica, quid etiam butanica. At Salernitanus, peregrina nomina non
advertens, ab eorum interpretatione erubescens quievit. Invidet ergo plurimum,
ac in ejus mortem venenum parare meditatur; multam dolose benivolentiam
simulans. Parato vero maleficio, cum una in prandio residederent, Salernitanus
ungue inpudici toxicato, liquorem piperis quo cibum pariter intinguebant,
loetaliter inficit. Quo Deroldus incaute sumpto, mox serpente veneno, deficere
coepit. Eductusque a suis, teriaca vim veneni repellit. Et triduo expleto coram
rediens, Salernitano consuescebat. Interrogatus vero quid ei accidisset,
fleumatis frigdore se leviter tactum respondit; quicquam fraudis se perpendisse
dissimulans. Unde et hostem incautum efficit. Convivae itaque redditi, Deroldus
toxicum inter auricularem ac salutarem occultatum, ejus cibo sumendo respersit.
Quod mox venis serpens, vitae calorem fugabat. Vexatusque a suis eductus est.
Qui veneno expellendo operam dans, nihil curae agebat. Deroldum itaque
magnificans, summumque eum in medicina praedicans, ejus curam vehementissime
petebat. Qui regis jussu flexus, antidotis datis a toxico per industriam non ex
toto purgavit. Nam sumpta teriaca, vis veneni in pedem sinistrum penitus
dilapsa est; in tantum ut apud domesticos eo familiariter agente, venenum ut
fertur in modum ciceris a pede per venam surgens, ab antidoto obviante in pedem
repelleretur. Quibus diutissime sic repugnantibus, pes in cutis superficie
foratur. Factoque morbo, post a cirurgis miserabiliter absciditur.
|