62. Dux urbem Remensem impugnat. Dum haec ita
sese haberent, dux de regis injuria apud suos agitabat, oportunitatem in regis
absentia asserens, qua urbem Remorum capiat, cum tunc urbs tam episcopo quam
militibus vacua esset, rex etiam ipse alias occupatus alia quereret. Unde et
possibile asserebat, facili expugnatione urbem capi. Idque attemptare sese
plurimum velle. Quibus milites capti in urbem mittendas cohortes censent. Quae
collectae, cum duce gradiuntur. Urbem appetunt, et circumquaque obsidione
premunt. Diffunduntur quoque passim, atque frumentum ex locis contiguis in usum
pugnae convectant. Castra fossis muniunt, cratibusque circumdant. Pugnam ergo
in dies aut semel, aut bis inferunt. Nec minus et cives vehementissime
resistunt. Jamque id diebus numero novem agitabant, cum regem adeo indignatum
regredi ab observatoribus nuntiatur. Et mox obsidione soluta, duodecima die ab
urbe discedunt.
|