89. Magnum quidem, inquiens, o rex videretur, si
hoc negotium solummodo armis viribusque esset attemptandum. Sed quia per
astutiam ejus principium utilitas aggredi suadet, prout mihi videtur, cohortes
aliquot secus montem in abditis ponendae sunt. Exspectandum etiam qua
tempestate equos educant agasones herbatum potatumque. Qui cum in suo tempore
egressi fuerint, et ab observatoribus eorum egressus et numerus nobis
referetur, mox ad eorum numerum lectissimi juvenes eodem scemate, eodemque
numero capitibus ut ipsi pilleatis farraginem in equis ad portam deferant, unde
paulo ante agasones exierant, acsi ipsi agasones redeant. Qui cum altitudine fasciculorum aspectum protegere
possint, facili ingressu urbem penetrabunt. Et ne quid impossibile a me dictum
suspiceris, eorum ducem me in hoc certamine offero. Animo tantum sint
constanti. Successus vero Deo volente prosperabitur. Si ergo tempestivius cives
insidias advertant, bellumque nobis paucioribus inferant, fixum nobis animo
sit, aut portae ingressum tantum tueri, donec tubae clangore excitatae cohortes
nobis subveniant, aut multa constantia in loco quem quisque possidebit,
magnanimiter emori.
|