44. Quod Atto Romae moratus decessit. Nec latuit papam adolescentis industria, simulque et
discendi voluntas. Et quia musica et astronomia in Italia tunc penitus
ignorabantur, mox papa Ottoni regi Germaniae et Italiae per legatum indicavit,
illuc hujusmodi advenisse juvenem, qui mathesim optime nosset, suosque strenue
docere valeret. Mox etiam ab rege papae suggestum est, ut juvenem retineret,
nullumque regrediendi aditum ei ullo modo praeberet. Sed et duci atque episcopo
qui ab Hispaniis convenerant, a papa modestissime indicitur, regem velle sibi
juvenem ad tempus retinere, ac non multo post eum sese cum honore remissurum;
insuper etiam gratias inde recompensaturum. Itaque duci ac episcopo id
persuasum est, ut hoc pacto juvene dimisso, ipsi in Hispanias iter
retorquerent. Juvenis igitur apud papam relictus, ab eo regi oblatus est. Qui de arte sua interrogatus, in mathesi se satis
posse, logicae vero scientiam se addiscere velle respondit. Ad quam quia
pervenire moliebatur, non adeo in docendo ibi moratus est.
|