50. Sperae
solidae compositio. Ratio vero astronomiae quanto sudore collecta sit, dicere
inutile non est, ut et tanti viri sagacitas advertatur, et artis efficacia
lector commodissime capiatur. Quae cum pene intellectibilis sit, tamen non sine
admiratione quibusdam instrumentis ad cognitionem adduxit. Inprimis enim mundi
speram ex solido ac rotundo ligno argumentatus, minoris similitudine, majorem
expressit. Quam cum duobus polis in orizonte obliquaret, signa septemtrionalia
polo erectiori dedit, australia vero dejectiori adhibuit. Cujus positionem eo
circulo rexit, qui a Graecis orizon, a Latinis limitans sive determinans
appellatur, eo quod in eo signa quae videntur ab his quae non videntur
distinguat ac limitet. Qua in orizonte sic collocata, ut et ortum et occasum
signorum utiliter ac probabiliter demonstraret, rerum naturas dispositis
insinuavit, instituitque in signorum comprehensione. Nam tempore nocturno
ardentibus stellis operam dabat; agebatque ut eas in mundi regionibus diversis
obliquatas, tam in ortu quam in occasu notarent.
|