96. Obitus Ottonis. Hac tempestate Otto cum
barbaris congressus, miserabili fortunae succubuit. Nam et exercitum fusum
amisit, et ipse captus ab hostibus, divina vero gratia reversus fuit. Post cum
ex indigestione Romae laboraret, et intestini squibalas ex melancolico humore
pateretur, aloen ad pondus dragmarum quatuor sanitatis avidus sumpsit.
Conturbatisque visceribus, diarria jugis prosecuta est. Cujus continuus fluxus,
emorroides tumentes procreavit. Quae etiam sanguinem immoderatum effundentes,
mortem post dies non plures operatae sunt (983, Dec. 7).
|