3. Cujus oratio vim suadendi non habuit, eo quod
suggestionibus malorum in summum pontificem efferatus, praeter justum aliqua
indigna dixisse videretur. Pro parte tamen ei fautum est, pro parte vero
suppressum; ita tamen, ut et regi injuria non fieret, et operi nefario dux non
consentiens pareret. Rex tanto animo praeceps, in metropolitanum assumpto duce
cum exercitu fertur. Ipsam urbem appetit, atque irrumpere contendit. Primatum
tamen consilio usus, legatos praemisit, per quos quaereret an episcopus
resisteret regi, an ex objectis purgari statuto tempore paratus esset. Si
contra staret, sese mox obsidionem urbi adhibiturum dicerent, captamque urbem
cum ipso hoste compressurum. Si vero objectis respondere non dubitaret, obsides
ab eo sese accepturum ducturumque.
|