41.
Subtilis machinatio in Karolum et Arnulfum. Ab
hoc tempore Adalbero Laudunensium episcopus, qui ante a Karolo captus
aufugerat, omni ingenio oportunitatem quaerebat, qua versa vice et Laudunum
caperet, et Karolum comprehenderet. Legatos itaque hujusmodi negotii
officiosissimos, Arnulfo dirigens, amicitiam, fidem, suppetiarum subsidia
mandat. Ei quoque utpote suo metropolitano sese velle reconciliari. Sibi etiam
injuriae esse quod transfuga et desertor diceretur, eo quod Karolo post fidem
factam non obsecutus sit. Et si vacuum sibi esset, a se id dedecoris velle
abjicere. Ad ejus celsitudinem redire velle, et Karoli amicitiam utpote domini
sese optare. Unde et sibi quocumque libitum foret occurrendum mandaret.
Arnulfus simulatam fidem nesciens, legatos fallentes excipit; et utpote boni
alicujus nuntios humanissime honorat. Per hos itaque locum quo occursuri et
sibi collocuturi forent, letabundus designat. Illi se decepisse letati, haec
domino referunt. Qui fallatiae seminarium utiliter positum considerans,
alcioris machinamenti dolos prodire posse advertit. Post haec in locum statutum
sibi occurrunt; amplexibus pluribus atque osculis sibi congratulantes; tantos
ibi demonstrantes affectus animi, ut nulla simulatio, nullus dolus videretur.
|