53. Elocutio Arnulfi in sinodo. Quoniam, patres
reverendi, serenissimorum regum jussu, necnon et sacrae religionis causa huc
convenimus, multa fide, multo etiam studio cavendum videtur, ne nos qui gratia
sancti Spiritus hic collecti sumus aut odium alicujus, aut amor, a rectitudinis
norma exorbitare faciat. Et quia hic in
nomine Domini collecti sumus, ante conspectum summae Divinitatis veridicis
sententiis debemus omnia agitare; nulli loquendi locum surripere; veritati
operam dare; pro veritate vivaciter stare; contra objecta, simplicibus ac puris
sententiis et intendere et respondere. Unicuique debitus honor servetur;
dicendi potestas omnibus sit. Intendendi etiam et refellendi libertas omnibus
concessa sit. Nunc deinde quoniam me ante omnes fari voluistis, causam hujus
sinodi coram edicendam arbitror, quatinus bene digesta, omnibus ut est
videatur. Clarissima illa Remorum metropolis, proditione nuper pervasa ab hostibus
fuit. Sancta sanctorum hostium impetu contaminata sunt; sanctuarium Dei,
nefariis quibusque violatum; cives quoque a praedonibus direpti. Quorum malorum
ille auctor esse criminatur, qui ab hostibus tutari debuit, Arnulfus ejusdem
urbis episcopus. Hoc ei intenditur. Ad hoc discutiendum, regalis dignitas hic
nos collegit. Elaborate igitur, patres reverendi, ne unius perfidia, dignitas
sacerdotatis vilescat.
|