57.
Indignatio Brunonis in Arnulfum. Bruno Lingonensis episcopus dixit: Hunc unde
hic sermo habetur, in has miserias praecipitasse videor, cum contra multorum
bonorum vota, ad honoris culmen provexi. Et hoc non solum propter carnis
affinitatem effeci, sed etiam ut ad melioris vitae statum illum attraherem, cum
non ignorarem ipsum Laudunensis urbis pervasorem, atque nefariae factionis
temerarium principem, sub jure cirographi, regibus fidem spopondisse pro nullo
praeterito aut futuro sacramento, fidem promissam sese umquam violaturum; regum
hostes pro ingenio et viribus impetiturum; illisque in nullo communicaturum.
Sed quia Karolus avunculus meus, regum adversarius patet, cum ei is de quo
loquimur communicavit, fidemque sacramento dedit, jus fidei promissae penitus
abrupit. An Manasse et Rotgerus regum adversarii dicendi non sunt, qui cum
Karolo urbis Remorum pervasores fuere, et sanctae Dei genitricis Mariae
basilicam cum armata manu ingressi sunt, sanctuariumque nefario ingressu
violaverunt? Hos etiam iste sui consilii
custodes, et amicorum praecipuos habebat. Quod quia evidentissimum est, dicat
nunc ipse, cujus impulsione aut suasione istud aggressus sit. Aut certe alii
intendet, aut convictus estimoniis labascet. Nullus consanguinitatis amor,
nulla habitae familiaritatis gratia, a recti judicii forma me aliquo modo
seducent.
|