59. Responsio Brunonis. Ad haec Bruno episcopus:
Mentem, inquit, vestram satis plane intelligo. Hic qui reus majestatis
accusatur, carnis affinitate mihi conjungitur, utpote avunculi mei Lotharii
regis filius. Unde et vestra benignitas
mihi fieri injuriam metuit, si dignum de eo a vobis proferatur juditium. Sed
absit ut amorem consanguinitatis Christi amore praeciosiorem habeam. Rem unde
agitur, sanctitas vestra subtili indagine mecum discutiat. De condemnatione
convicto inferenda nihil metuentes, cum aeque justum sit et reum majestatis
damnari, et innocentem laxari.
|