79. Castrenses capti libertati dantur. A
quibus castrenses capti, et victi, mox regi oblati sunt. Pro quibus coram rege ab amicis oratione habita, facta
regi fide dimissi sunt, cum non tantum rei majestatis regiae, quantum sui
domini fideles dicendi essent; ad id etiam non perfidiae vitio, sed multa
virtute adductos asserebant. His ergo obsidum jure dimissis, et castro domino
priori reddito, proditor cujus dolo hujusmodi infortunium accessit, mox
comprehensus, suspendio secus castri portam defecit. Nec minus ejus uxor,
inusitato ludibrii genere pedibus suspensa, exuviis circumquaque, defluentibus
nudata, atroci fine juxta virum interiit. Cum haec agebantur, Odo cum exercitu
haud procul rei eventum opperiebatur; ratus castrum a suis posse contra hostes
defendi, insidias piratarum aliquantisper suspectas habens. Dum ergo herens de
eventu nutaret, affuere nuntii, qui castrum captum, suosque comprehensos et
inermes factos assererent. Quo audito, exercitum non aequo animo ad sua
dimovit. Cui cum a querulis quibusdam intenderetur, propter eum virum
consularem suspendio interisse, Odo respondisse fertur, sese amplius lesum
suorum comprehensione, quam proditoris suspendio.
|