80.
Rixa Odonis et Fulconis de Britannia. Nec
multo post bella civilia reparata sunt. Etenim Fulco qui regum partibus
favebat, exercitum in Odonem parabat, quaesiturus ab eo Brittanniae partem,
quam non multo ante ei abstulerat. Collegit itaque quatuor milia, qui non
comminus confligerent, eo quod eorum vires Odonis potentiae non sufficerent,
sed ejus terram incendiis et rapinis afficerent. Et tandiu id faciendum
arbitrabatur, donec Odo aut tedio victus redderet, aut pro ea aliam non inparem
conferret. Preceps itaque fertur, terramque praedis, manubiis,
combustionibusque affecit. Et cum apud Blesum loca suburbana succenderet,
incendiis aura flante circumquaque erumpentibus, in coenobium monachorum sancti
confessoris Laudomari ignis plurimus evolavit. Quod mox combustum dirutum fuit.
Cibi quoque consumpti. Unde nec monachorum migratio defuit. His exemptis, in
loca alia exercitum retorquet, et vastat. Post cujus digressum, Odo in ejus
terram versa vice exercitum induxit, sic in ea efferatus, ut nec tugurium vel
gallum relinqueret, hostem provocans, et ut dimicaturus veniat invitans. Ille
autem copias non sufficere sibi cognoscens, provocanti cessit, atque ad sua
rediit. Atque haec fere per biennium.
|