90. Sinodus Chelae habita. Hujus temporis diebus
cum a papa Romano B. abdicatio Arnulfi et promotio Gerberti plurimis
epistolarum scriptis calumniarentur, episcopi quoque rei hujusmodi auctores
simulque et alii cooperatores diversis reprehensionibus redarguerentur, placuit
episcopis Galliae in unum convenire, et super hac reprehensione consulere.
Quibus Chelae collectis, sinodus habita est. Cui rex Rotbertus praesedit,
considentibus metropolitanis. Gerberto Remensi cui tota sinodalium causarum
ratio discutienda commissa fuit, Siguino quoque Senonensi, Erchembaldo Turonico,
Daiberto Bituricensi, aliisque horum comprovintialibus nonnullis. In qua
postquam ex patrum decretis rationes de statu sanctae aecclesiae promulgarunt,
inter nonnulla utilia, constitui et roborari placuit, ut ab ea die, idem
sentirent, idem vellent, idem cooperarentur, secundum id quod scriptum est:
Erat eis cor unum et anima una (Act. IV, 32). Decerni et illud voluere, ut si
in qualibet aecclesia, quaecumque tirannis emergeret, quae telo anathematis
ferienda videretur, id inprimis ab omnibus consulendum, et sic communi decreto
agitandum. Et qui anathemate relaxandi forent, decreto communi similiter
relaxandos, juxta quod scriptum est: Consilium a sapiente perquire (Tob. IV,
19). Placuit quoque sanciri, si quid a papa Romano contra patrum decreta suggereretur,
cassum et irritum fieri, juxta quod Apostolus ait: Hereticum hominem et ab
ecclesia dissentientem, penitus devita (Tit. III, 10). Nec minus abdicationem
Arnulfi et promotionem Gerberti, prout ab eis ordinatae et peractae essent,
perpetuo placuit sanciri, juxta quod in canonibus scriptum habetur: Sinodo
provinciali statutum, a nullo temere labefactandum.
|