92. Fulconis supplicatio Odoni per legatos.
Fulco regem morantem non auxiliaturum, et Odonis exercitum intolerabilem ratus,
remissiori mox animo habitus est. Itaque per legatos Odonis amicitiam expetit;
pro Conani interitu centum pondo argenti sese impensurum mandat; loco militis
interfecti, filium suum pro eo militaturum offert; castrum extructum in ejus honore
sese eversurum, atque a suis evacuaturum; sese quoque ei sponte militaturum, si
id regi injuriosum non foret. Quod quia absque regis injuria fieri non poterat,
ejus filio manus per sacramentum daret; itaque fieret, ut ipse cum nato
militaret, cum filium suum Odoni pro Conano daret, et sese Odonis filio
militaturos committeret. Daturum se etiam fidem sacramento contra omnium
causam, praeter regis, et horum quibus speciali consanguinitate carius addictus
est, utpote nati, fratris ac nepotum. His Odo perceptis, suorum usus consilio, haec
sese excepturum optime mandat, si Namtas Brittanniae urbem dolo captam reddat,
et a suis evacuet. Injuriosum enim id
videri, si ablata prius non repetat, et non redditis, cum hoste pacem faciat.
|