94. Rex vadi incessu prohibitus, ad Ambatiam
castrum retorquet exercitum, quod non procul in eodem litore fluminis inter
rupes eminenebat, ut ibi transiens et post obliquatus, hostibus a tergo
inprovisus adsistat, eosque adurgeat. Odo regis exercitum non sustinens,
legatos ei dirigit: hostem suum, non regem sese impetiisse mandans; nec contra
regem quicquam moliturum, at contra inimicum. Si rex jubeat, se mox ulterius
iturum et sibi de omnibus satisfacturum. Rex rationis consequentiam advertens,
tantum virum absque causa a se laesum, suspectum habebat. Unde et ne penitus a
se deficeret, ab eo obsides sub pace sequestra accepit; de omnibus quae ei
intenderet, post rationem ab eo auditurus. Unde et exercitum reducens, Parisium
devenit. Odo quoque nihil amittens, indempnis Meldim cum suis devenit. Inde
etiam post dies non multos, castrum quod Dunum dicitur, sua dispositurus
petiit.
|