11. Oratio Ingonis pro se apud regem et
principes suasorie habita. Deum voluntatis meae conscium testor, nihil mihi fuisse
carius vestra salute. Vester amor ad hoc me impulit. Ob vestram salutem in has
me miserias praecipitavi. Pro omnium vita, tantum periculum subire non expavi.
Grande quidem est gestum negotium, sed major est negotii utilitas. Regiam
majestatem me laesisse quidem non abnuo, sed multa commoda in facinore
comparata assero. Consideretur auctoris animus, animadvertatur etiam futura
facinoris utilitas. Tirannum captum metus causa baptismum petiisse adverti,
eumque postquam dimitteretur, pluribus injuriis vicem redditurum, suorumque
stragem gravissime ulturum. In quem, quia futurae cladis causa visus est,
ferrum converti. Haec est mei facinoris causa. Haec me ad scelus impulit. Hoc
ob regis suorumque salutem peregi. Et utinam morte mea, patriae libertas, rerumque
tranquillitas consequantur! Sed si occidor, ob regis primatumque salutem
occisus videbor. Cogitet jam quisque, an pro hujusmodi mercede ei militandum
sit; et an pro fide servata, tali habendus sit retributione. Ecce capitis et
pectoris laterisque recentia vulnera! Patent praecedentium temporum cicatrices,
dispersique per reliqua corporis membra livores. Quorum assiduis doloribus
confectus, nihil post tot mala, nisi mortem, malorum finem exspecto. Qua
conquestione alios ad benivolentiam traxit, alios vero ad lacrimas impulit.
Unde et milites pro eo agentes, regem demulcent, et ad pietatis clementiam
suadent; nihil regi prodesse asserentes, si suorum quispiam intereat; immo in
tiranni occisione gaudendum, vel quia vitae datus sit si fidelis decessit, vel quia
ejus insidiae penitus defecerint si in dolo baptismum susceperit. Quibus rex
animum temperans, tumulato barbaro, Ingonem in gratia resumit. Et insuper
castrum quod Blesum dicitur ei liberaliter accommodat, eo quod is qui castri
custodiam agebat, in bello pyratico occisus esset. Ejus quoque uxorem
derelictam, dono regio in matrimonio Ingo sibi accopulat. Regis exinde ac
principum gratia admodum usus, prospere ac feliciter omnia gerebat. Verum id in
brevi. Nam vulnerum sanies male a cirurgis amputata, cum sub recutita
superficie, tumorem intrinsecus operaretur, nimio humoris reumatismo, plus
biennio vexatus, in lectum decidit. Unde et intercluso reumate, penitus
intumuit. Sicque toto erisipilato corpore, vitam amisit, Gerlonem filium parvum
superstitem relinquens. Qui ab rege tutori commissus, patrimonium cum matre
possedit.
|