15. Nimia Karoli dilectio erga Haganonem. Nam
cum multa benignitate principes coleret, praecipua tamen beatitudine Haganonem
habebat, quem ex mediocribus potentem effecerat; adeo ut magnatibus quibusque
longe absistentibus, ipse regio lateri solus haereret, pilleum etiam a capite
regis sepissime sumptum, palam sibi imponeret. Quod etiam multam regi intulit
labem. Et enim primates id ferentes indignum, regem adeunt, ac apud eum satis
conqueruntur, hominem obscuris parentibus natum, regiae dignitati multum
derogare, cum acsi indigentia nobilium, ipse tamquam consulturus regi assistat.
Et nisi a tanta consuetudine cesset, sese a regis consilio penitus discessuros.
Rex
dissuasionibus his minime credulus, a dilecto non cessit.
|