22.
Heriveus metropolitanus Karolum a desertoribus captum liberat Remosque ducit.
Jamque abducere nitebantur, cum metropolitanus Heriveus cum copiis repentinus
urbem Suessonicam ingreditur. Regis enim sollicitus, desertorum fraudem praesenserat.
Et ipse quidem prius cum paucis, post vero sui, favente Riculfo ejusdem urbis
episcopo, consequenter admittuntur. Armatis itaque circumdatus, concilium
desertorum stupentibus cunctis penetrat. Factusque terribilis: Ubi inquam est
dominus meus rex? Ex tam multis, pauci admodum respondendi vires habuere, sese
penitus deceptos rati. Qui tamen cum
viribus resumtis dicerent: Intro cum paucis consultat! metropolitanus ostio
obserato vim infert. Serisque pessumdatis, cum paucis sedentem repperit.
Captum enim custodibus adhibitis ergastulo deputaverant. Quo metropolitanus manu apprehenso: Veni inquit rex,
tuisque potius utere. Et sic a metropolitano e desertorum medio eductus est.
Tunc etiam equum ascendens, cum 1500 armatorum ab urbe exivit, atque Remos devenit.
Post cujus discessum, desertores pudore confusi, illusos sese indignabantur.
Confusique ad Rotbertum redeunt, atque rem non satis prospere gestam desertori
transfugae reportant. Karolus vero rex cum metropolitano aliisque paucis qui a
se quidem defecerant, sapientium tamen consilio ad se reversi erant, Belgicae
interiora repetit, ac Tungros concedit. Ibique episcopo tunc defuncto Hilduinum
eligente clero, ac populo favente, per archiepiscopum Herimannum, praesulem
ordinat, virum liberalem ac strenuum, sed factiosum. Nam mox episcopus ordinatus,
iis Belgicae principibus qui Rotberto duci in regis abjectione favebant, mox
haesit et favit, plurimum cum eis contra regem machinans. At rex bono suorum
usus consilio, per Heriveum metropolitanum ducem Heinricum qui in Saxonia
omnibus praeerat, accersit. Hic enim ab Rotberto persuasus, cum aliis ab rege
discesserat.
|