23. Conquestio Herivei Remensium metropolitani
apud Heinricum pro Karolo rege. Penes quem, metropolitanus vice regis sic orsus
ait: Hactenus, vir nobilissime, tua prudentia, tua liberalitate, pax principum,
concordia omnium utiliter floruere. At
postquam malivolorum invidia animum remisisti, circumcirca discordiae vis a
latibulis emersit. Quae res, domino nostro regi apud te oratum ire suasit. Ante
hac enim non mediocriter ob tua merita dilectissimus fuisti. Tua egregia fides
ei recognita, in magnis periculis multum sibi fidutiam parat. Cum totius statu
dignitatis rex potiretur, paululum a te oberrasse sese non ignorat. Sed id
multa fide corrigere gestit. Nec est hoc inusitatum et singulare. Omnium est
interdum desipere, bonorum vero rationibus redire. Sufferendum est itaque atque
summa benignitate indulgendum. Tu quoque Germanorum optime, nimium a recto
secessisse videris. Neque id mirum. Nam dux Rotbertus omnia sitiens, regique regnum
immaniter invidens, incautum te suasionibus illexit. Quid enim suasorie digesta non efficit oratio? Nimium
inquam ab utrisque oberratum est. Sed jam tandem prior vobis redeat virtus. Summa
utriusque ope, uterque nitatur, ut tu habeas regem tibi adprime commodum, et
rex habeat te virum sese dignissimum. Nam
te idem praestare gestit iis omibus qui Germaniam inhabitare noscuntur. Ob hoc igitur
animum ad meliora revoca. Dominum abjectum recipe, ut et tu ab eo extollendus
excipiaris.
|