43. Adventus Gerberti in Galliam. Cui etiam cum
apud sese super hoc aliqua deliberaret, ab ipsa Divinitate directus est
Gerbertus, magni ingenii ac miri eloquii vir, quo postmodum tota Gallia acsi
lucerna ardente, vibrabunda refulsit. Qui Aquitanus genere, in coenobio sancti
confessoris Geroldi a puero altus, et grammatica edoctus est. In quo utpote
adolescens cum adhuc intentus moraretur, Borrellum citerioris Hispaniae ducem
orandi gratia ad idem coenobium contigit devenisse. Qui a loci abbate humanissime
exceptus, post sermones quotlibet, an in artibus perfecti in Hispaniis
habeantur, sciscitatur. Quod cum promptissime assereret, ei mox ab abbate
persuasum est, ut suorum aliquem susciperet, secumque in artibus docendum
duceret. Dux itaque non abnuens, petenti liberaliter favit, ac fratrum consensu
Gerbertum assumptum duxit, atque Hattoni episcopo instruendum commisitt Apud
quem etiam in mathesi plurimum et efficaciter studuit. Sed cum Divinitatis
Galliam jam caligantem magno lumine relucere voluit, praedictis duci et
episcopo mentem dedit, ut Romam oraturi peterent. Paratisque necessariis, iter
carpunt, ac adolescentem commissum secum deducunt. Inde Urbem ingressi, post
praeces ante sanctos apostolos effusas, beate recordationis papam.... adeunt,
ac sese ei indicant, quodque visum est de suo jocundissime impertiunt.
|