81.
Lotharii et Ottonis regum conciliatio. Convenerunt
ergo. Datisque dextris, osculum sibi sine aliqua disceptatione benignissime
dederunt; amiciciam altrinsecus sacramento stabilierunt. Belgicae pars quae
in lite fuerat, in jus Ottonis transiit. Otto,
regni sui pace facta, Italiam petiit, Romamque devenit, suos revisurus atque de
regni statu quaesiturus; compressurus etiam si qui forte essent tumultus, et
tumultuantes in pacem revocaturus si qui principum forte dissiderent. Lotharius
vero Laudunum veniens, apud suos quaeque congrua sibi pertractabat. Nec jam
quicquam spei ex duce habebat, cum propter pacem dolo quaesitam, non
mediocriter eum suspectum haberet. (981.) Cum jam haec omnia vulgo
praedicarentur, nonnulli quoque inde indignati pro duce fremerent, dux
constanti animo tristitiam dissimulans omnia ferebat, et sicut moris ei erat
consulto omnia deliberare, primatibus advocatis declamaturus resedit.
|