Cap.  Par.

 1  5, 3 |          dicunt, quo vocabolo etiam sermonem appellamus: ideoque iam
 2  5, 3 |      simplicitatem interpretationis sermonem dicere in primordio apud
 3  5, 4 |      interest. nam etsi deus nondum sermonem suum miserat, proinde eum
 4  5, 4 |           disponendo secum quae per sermonem mox erat dicturus: cum ratione
 5  5, 4 |           cogitans atque disponens, sermonem eam efficiebat quam sermone
 6  5, 6 |       loqueris conlocutorem pateris sermonem, in quo inest haec ipsa
 7  5, 7 |      tacendo rationem et in ratione sermonem? possum itaque non temere
 8  5, 7 |      proinde rationem et in ratione sermonem quem secundum a se faceret
 9  6, 3 |        edere, ipsum primum protulit sermonem habentem in se individuas
10  7, 1 |        testatur, Eructavit cor meum sermonem optimum; ~
11  7, 3 |          vias eius, alibi autem per sermonem ostenditur omnia facta esse
12  7, 5 |            aliquam substantiam esse sermonem, spirito et sophia et ratione
13  7, 5 |           patrem et filium, deum et sermonem: ~
14  8, 5 |       separatum. protulit enim deus sermonem, quemadmodum etiam paracletus
15  8, 6 |    profiteor me duos licere deum et sermonem eius, patrem et filium ipsius:
16 11, 1 |           illum sibi filium fecisse sermonem suum. si enim filium nominat,
17 11, 2 |             deo, Eructavit cor meum sermonem optimum, haec tu contra
18 11, 2 |         deum, Eructavit me cor meum sermonem optimum, ut ipse sit qui
19 13, 10|   substantiae numerabo quam deum et sermonem eius, quam patrem et filium. ~ ~
20 14, 4 |           invsibilem contendere, ut sermonem, ut spiritum, et dum unam
21 15, 6 |        invisibili. et ideo, quoniam sermonem dei deum dixerat, ne adiuvaret
22 15, 6 |            vidit unquam. quem deum? sermonem? atquin, Vidimus et audivimus
23 15, 7 |        visibilem dei filium, id est sermonem dei, quia qui caro factus
24 19, 3 |      recusetur quod dicat omnia per sermonem a deo facta esse et sine
25 19, 5 |            est caelum, et omnia per sermonem sunt facta, competit et
26 21, 2 |         alias apud quem fuit: alium sermonem dei, alium deum - licet
27 21, 17|           ut ostenderet patris esse sermonem per quem docti fiant. ~
28 22, 5 | cognoscendum quando oporteat dicere sermonem; sicut ipse rursus, Tunc,
29 22, 6 |           mendax; sed novi illum et sermonem eius servo. ~
30 23, 9 |            quando oporteat dicere - sermonem quem ego loquor, sicut mihi
31 26, 1 |            1. Propter unum Philippi sermonem et domini responsionem ad
32 26, 4 |       mentione sermonis, ita et hic sermonem quoque agnoscimus in nomine
33 29, 2 |        hominis, non qua spiritum et sermonem et dei filium. dicendo denique,