Cap.  Par.

 1  5, 2|        ante omnia enim deus erat solus, ipse sibi et mundus et
 2  5, 2|        mundus et locus et omnia. solus autem quia nihil aliud extrinsecus
 3  5, 2|           ceterum ne tunc quidem solus: habebat enim secum quam
 4  7, 1|       genitus, et unigenitus, ut solus ex deo genitus, proprie
 5  8, 3|                3. apud nos autem solus filius patrem novit, et
 6 12, 2|        aut ludit, ut cum unus et solus et singularis esset numerose
 7 15, 8|          exaggerans amplius: Qui solus habet immortalitatem et
 8 18, 5|          ostendit cum quo caelum solus extendit. ~
 9 19, 1|          Extendi, inquit, caelum solus: quantum ad ceteras virtutes,
10 19, 1|     quantum ad ceteras virtutes, solus, praestruens adversus coniecturas
11 19, 2|                    2. aut si sic solus caelum extendit, quomodo
12 19, 2|         dei, secundum apostolum, solus sciens sensum patris: quis
13 19, 4|         per filium extendens non solus extendit, nisi illa ratione
14 19, 4|       illa ratione qua a ceteris solus. atque adeo statim de filio
15 19, 5| interpretator est quomodo caelum solus extenderit, scilicet cum
16 19, 5|   extenderit, scilicet cum filio solus, sicut cum filio unum. proinde
17 19, 5|         erit vox, Extendi caelum solus, quia sermone caeli confirmati
18 19, 5|     solum extendisse caelum quia solus operationi patris ministravit. ~
19 19, 6|           non potest videri: qui solus fuit semper, ordinem habere