Cap.  Par.

 1  2, 1 |       resumptum sedere ad dexteram patris venturum iudicare vivos
 2  2, 4 |        formae et species in nomine patris et filii et spiritus sancti
 3  3, 5 |            consortibus substantiae patris, quas non patitur in tot
 4  3, 5 |            alienorum> a substantia patris? membra et pignora et instrumenta
 5  4, 1 |          deduco, sed de substantia patris, nihil facientem sine patris
 6  4, 1 |       patris, nihil facientem sine patris voluntate, omnem a patre
 7  4, 4 |           praeterquam ex nominibus patris et filii, etiam ex eo quod
 8  8, 3 |      filius patrem novit, et sinum patris ipse exposuit, et omnia
 9  8, 3 |          et loquitur, nec suam sed patris perfecit voluntatem, quam
10  9, 1 | diversitate separationem protendat patris et filii et spiritus: necessitate
11 11, 5 |       accipe igitur et alias voces patris de filio per Esaiam: Ecce
12 14, 4 |            et dum unam condicionem patris et filii vindicat unum potius
13 14, 10|         cuius persona erat, id est patris eius, faciem suam ex unitate
14 15, 6 |       unigenitus filius, qui sinum patris ipse disseruit. ~
15 15, 9 |         est semper, ex auctoritate patris et voluntate, quia Filius
16 15, 9 |          agit, filius vero quod in patris sensu est videns perficit.
17 17, 1 |       filium gesta sunt. filium in patris, dicente ipso domino, Ego
18 17, 1 |           ipso domino, Ego veni in patris mei nomine; item ad ipsum
19 17, 1 |          domini - utique filius in patris nomine. ~
20 17, 2 |                        2. et nomen patris Deus omnipotens, Altissimus,
21 17, 3 |                  3. Omnia, inquit, patris mea sunt: cur non et nomina?
22 17, 4 |            volunt et Christi nomen patris esse, audient suo loco.
23 19, 2 |     apostolum, solus sciens sensum patris: quis enim scit quae sunt
24 19, 5 |       caelum quia solus operationi patris ministravit. ~
25 19, 8 |            quod et deus ex unitate patris vocari habeat. ~
26 21, 3 |         unici a patre, non tanquam patris. hic unicus sinum patris
27 21, 3 |           patris. hic unicus sinum patris disseruit, non sinum suum
28 21, 5 |           agnoverat dei filium, et patris qui in caelis, qui Petro
29 21, 6 |            templum introiit, aedem patris appellat, ut filius. cum
30 21, 15|         denique dicit, Ego veni in patris mei nomine et non me recepistis -
31 21, 17|    descendisset non ut suam sed ut patris faceret voluntatem; voluntatem
32 21, 17|       voluntatem; voluntatem autem patris esse uti qui viderit filium
33 21, 17|     adiciens et hic, ut ostenderet patris esse sermonem per quem docti
34 21, 18|     Christus: patrem illum esse an patris Christum? ~
35 22, 1 |           quam mirabantur? suam an patris? aeque ambigentibus inter
36 22, 5 |     cognoscere debuissent sermones patris in filio esse, legendo apud
37 22, 7 |            item super caecum illum patris opera dicit se facere oportere:
38 22, 9 |           quae ego facio in nomine patris, ipsa de me testimonium
39 22, 11|      coniunctionem, ad dilectionem patris qui filium diligit, et ad
40 22, 11|      obsequium filii qui voluntati patris obsequitur - Unum sumus,
41 22, 12|            sum? si non facio opera patris mei, nolite credere; si
42 23, 2 |       filius: Ego, inquit, veni in patris mei nomine. ~
43 23, 11|          non filii traditionem sed patris ipsius inmiserit: nec diabolo
44 23, 12|        utique non pater, sed sermo patris qui erat in filio hominis,
45 24, 2 |          qui spe excitatus videndi patris nec intellegens quomodo
46 24, 6 |     secundum haec enim vicarium se patris ostenderat, per quem pater
47 24, 6 |            in filio facta et verba patris administrante: quia invisibilis
48 24, 8 |           ut filius repraesentator patris haberetur. et nihilominus
49 24, 8 |         non sunt mea - utique quia patris - pater autem manens in
50 25, 1 |       sumet, inquit, sicut ipse de patris. ita connexus patris in
51 25, 1 |            de patris. ita connexus patris in filio et filii in paracleto
52 25, 2 |           quem patrem credis vitem patris dictum et patrem agricolam,
53 25, 4 |            demonstrationem eiusdem patris et filii proficere tibi
54 26, 9 |            nisi filio affirmat, et patris filium confessurum confessores
55 26, 9 |      inducens parabolam filii, non patris, in vineam missi post aliquot
56 26, 9 |            se deus reliquisset, in patris manibus spiritum ponens,
57 26, 9 |            discipulis promissionem patris, et novissime mandans ut
58 27, 1 |          enim obducti distinctione patris et filii, quam manente coniunctione
59 27, 5 |          aedificavit eam voluntate patris. ~
60 27, 6 |        spiritus qui cum sermone de patris voluntate natus est. igitur
61 27, 10|          aedificavit eam voluntate patris: certe usquequaque filium
62 28, 7 |      nostrum Iesum Christum filium patris, et Iesum ipsum esse Christum,
63 30, 5 |           5. hic sedet ad dexteram patris, non pater ad suam. hunc