Paragraphus
1 4 | illum, moriemur. ~Minime, inquit serpens: non moriemini;
2 5 | abscondi me. ~Cur times, inquit Deus, nisi quia comedisti
3 17| eis nasciturum. ~Habebis, inquit, filium ex Sara coniuge
4 18| immolanda? Cui Abrahamus: Deus, inquit, sibi providebit hostiam,
5 21| progressus obviam puellae: da, inquit, potum mihi. Cui Rebecca:
6 23| compellans eum: ingredere, inquit, domine mi. Cur stas foris?
7 25| discedere cum homine. Volo, inquit illa. ~Dimiserunt ergo Rebeccam
8 27| primogeniti. ~Faciam libenter, inquit Esaüs. Iura ergo, ait Iacobus. ~
9 28| vocavit Esaüm: sumito, inquit pharetram, arcum et sagittas;
10 29| vocavit Iacobum, et: afferto, inquit, mihi duos haedos opimos;
11 30| Rebecca institit: ne timeas, inquit, fili mi. Si quid adversi
12 30| eius et collo. ~Tum: adi, inquit, patrem tuum, et offer illi
13 33| dilecto filio suo: fuge, inquit, fili mi; abi ad Labanum
14 36| lapidem ab ore putei. Ego sum, inquit, filius Rebeccae; et osculatus
15 39| Iosephi somnia: ligabamus, inquit, simul manipulos in agro.
16 46| nobis interpretetur. ~Nonne, inquit Iosephus, Dei solius est
17 47| porrigebam. Esto bono animo, inquit Iosephus; post tres dies
18 52| Iosephus Pharaoni: duplex, inquit, somnium unam atque eamdem
19 56| frumentum. ~Non est ita, inquit Iosephus; sed venistis huc
20 60| illum ad se adduci. ~Cur, inquit pater, mentionem fecistis
21 61| annuit: quoniam necesse est, inquit, proficiscatur Beniaminus
22 67| illius. Quibus ille: quomodo, inquit, potuistis hoc scelus admittere? ~
23 68| propius ad Iosephum: te oro, inquit, Domine mi, ut bona cum
24 69| Quibus ille amice: accedite, inquit, ad me: ego sum Iosephus,
25 70| Quibus Iosephus: ite, inquit, properate ad patrem meum,
26 72| animum; et: mihi satis est, inquit, si vivit adhuc Iosephus
27 73| Iacobus: satis diu vixi, inquit; nunc aequo animo moriar,
28 76| Iosephus autem: faciam, inquit, quod iubes, pater. ~Iura
29 80| brevi moriturum esse. ~Ego, inquit, iam morior; Deus vos non
|