Pars,  Caput, Paragraphus

 1  1,   3, 1 |  paucorum manibus fata utriusque populi committi. Erant apud Romanos
 2  1,   4, 1 |     Jupiter; audite, fines hujus populi. Ego sum publicus nuncius
 3  1,   4, 1 |         Ego sum publicus nuncius populi Romani: verbis meis fides
 4  1,  12, 1 |      secures fascibus, eosque in populi concione submisit, quasi
 5  1,  12, 1 |   concione submisit, quasi major populi quam consulis majestas esset.
 6  1,  20, 2 |        in patriam merita judicio populi damnatus exsulatum abiit.
 7  3,   1, 1 |          Carthaginem legati, qui populi Romani querimonias deferrent,
 8  3,   5, 1 |      Aedilitatem petenti favorem populi conciliavit; cum obsisterent
 9  3,   5, 2 |    inquit, vos neque rempublicam populi Romani deserturos, neque
10  3,   5, 13|       pacta essent, ea patrum ac populi auctoritate confirmarentur.
11  3,   9, 1 |          juverat, Atheniensesque populi Romani socios armis lacessiverat.
12  3,  10, 4 |      Bonum, inquit, animum habe: populi Romani clementia non modo
13  3,  10, 7 | implorandam suppliciter victoris populi misericordiam. Pone filios
14  3,  10, 9 |         erat: tantam in aerarium populi Romani pecuniam invexerat,
15  4,   0, 6 |       morte Tiberii Gracchi, qui populi favorem pravis largitionibus
16  4,   0, 8 |        quam ante. Itaque cum per populi Romani socios et exteras
17  4,   1, 2 |       plebis, a senatu descivit: populi favorem profusis largitionibus
18  4,   4, 1 |         in amicitia et societate populi Romani semper permanserat.
19  4,   4, 3 |          erat, maximo senatus et populi consensu, reditum illi in
20  4,   5, 3 |         hoste corruptum esse, et populi Romani imperium prodidisse;
21  5,   0, 3 |      tempore admiranda sane fuit populi Romani abstinentia: cum
22  5,   0, 3 |         his rem attingeret; quae populi misericordia erat tacita
23  6,   4, 1 |           Marcus Brutus, cognita populi Romani voluntate, adversus