Pars,  Caput, Paragraphus

 1  1,  28, 1 |         cui non idem quod aliis satis esse posset. ~
 2  3,   2, 2 |        nescis." Mora hujus diei satis creditur saluti fuisse urbi
 3  3,   2, 3 | juniores annis septemdecim, qui satis virium ad ferenda arma habere
 4  3,   5, 1 | quirites aedilem facere volunt, satis annorum habeo." Tanto inde
 5  3,   5, 3 |        nec tamen quem mitterent satis constabat. Ea de re indicta
 6  3,   5, 4 |  virginis qui ad eam redimendam satis magnum auri pondus attulerant
 7  3,   5, 10|         dein interrogavit an ea satis considerassent quae jussi
 8  3,   7, 2 |     oblatum recusavit, dixitque satis gloriae sibi in omnem vitam
 9  3,   7, 2 |          nec triumphus addatur, satis honoratam publii Scipionis
10  3,   8, 9 |         pascere. Quid secundum? Satis bene pascere. Quid tertium?
11  3,   9, 2 |        et ne inter seria quidem satis risu temperans. Dein, re
12  3,   9, 3 |     homines possent capere: vix satis credebat se quisque audivisse,
13  4,   0, 8 |         habet; alteri nihil est satis." Scilicet ad rem bene gerendam
14  5,   1, 4 |        quae secuta sunt nunquam satis vituperandus: urbem enim
15  5,   3, 3 |      fuerat. Cumque milites non satis intelligerent quorsum ea
16  6,   4, 1 |          experiri enim volui an satis mihi animi esset ad mortem
17  7,   0, 7 | transiret, Augustus respondit: "Satis domi talium salutatorum
18  7,   0, 8 |         Augustus vocavit, eique satis grandem pecuniae summam
19  7,   0, 9 |   Exceptus igitur a quodam cena satis parca et paene quotidiana,
20  7,   0, 12|       pro majestate imperii non satis ornatam invenerat, adeo
21  7,   0, 14| percontatus est num vitae mimum satis commode egisset; adjecit