bold = Main text
   Pars,  Caput, Paragraphus                    grey = Comment text

 1  1,  13, 1|        gens senatum adit. Consul Fabius pro gente loquitur: "Vos
 2  1,  19, 1|                                  Fabius Ambustus ex duabus filiabus
 3  1,  25, 1|      manum cum hoste consereret. Fabius post dictatoris profectionem,
 4  1,  25, 1|     secures expediri jussit. Tam Fabius militum fidem implorare
 5  3,   1   |                      1 - QUINTUS FABIUS MAXIMUS~ ~
 6  3,   1, 1| Tergiversantibus Poenis, Quintus Fabius legationis princeps, sinu
 7  3,   1, 1|    Poenis bellum succlamantibus, Fabius, excussa toga, bellum dare
 8  3,   1, 2|         victorem missus, Quintus Fabius dictator, Annibalis impetum
 9  3,   1, 3|            His artibus Annibalem Fabius in agro Falerno incluserat;
10  3,   1, 3|      attoniti constiterunt: ipse Fabius insidias esse ratus, militem
11  3,   1, 3|  vastatis, intactum reliquit; at Fabius omnem ab se suspicionem
12  3,   1, 4|       injuriam aequo animo tulit Fabius, exercitumque suum cum Minucio
13  3,   1, 4|       periclitanti auxilio venit Fabius. Cujus subito adventu compressus
14  3,   1, 6|                 Profectus igitur Fabius ad recipiendum Tarentum,
15  3,   1, 6|        tradendam urbem perpulit. Fabius vigilia prima accessit ad
16  3,   1, 6|      Inde proxima porta refracta Fabius cum exercitu intravit. Annibal,
17  3,   1, 6|     recepisse. "Certe, respondit Fabius, Tarentum nunquam recepissem
18  3,   1, 7|                          Quintus Fabius jam senex filio suo consuli
19  3,   1, 7|          summam senectutem vixit Fabius Maximus, dignus tanto cognomine.