Pars,  Caput, Paragraphus

 1  1,   2, 1|         Cum Romam venisset, ut populum ferum religione molliret,
 2  1,   3, 4|       laqueum. Tum Horatius ad populum provocavit. Interea pater
 3  1,   3, 4|   Curiatiorum ostentans orabat populum ne se orbum liberis faceret.
 4  1,   6, 1|   Tanaquil, celata ejus morte, populum ex superiori parte aedium
 5  1,   6, 2|     responsum somnio datum eum populum summam imperii habiturum,
 6  1,  12, 1|       venit. Quo cognito, apud populum questus est quod de se tale
 7  1,  22, 1|  consuli somnio obvenisset eum populum victorem fore, cujus dux
 8  1,  24, 2|   saeviant; exsolvam religione populum." Senatus hanc animi magnitudinem
 9  1,  25, 2|     jussit. Tum Fabii pater ad populum provocavit. Populus Romanus
10  2,   3, 3|        virtutis belliciae apud populum terrarum principem, et quae
11  3,   5, 3|       animorumimpetus resedit, populum Romanum coepit facti poenitere.
12  3,   7, 1|    circumstantibus exceptum ad populum manavit, causamque repulsae
13  3,  10, 4| inductus injuria bellum contra populum Romanum tam infesto animo
14  3,  10, 8|      de rebus a se gestis apud populum habuit: "Optavi, inquit,
15  6,   1, 4|      repugnaret, Caesar rem ad populum detulit. Bibulus collega
16  6,   3, 4|     magistratu verba facere ad populum vetuerit quidam tribunus
17  6,   4, 2|       sanginolentam ostentans, populum veluti furore quodam adversus