Pars,  Caput, Paragraphus

 1  1,  13, 2 |       Quintum Fabium Maximum qui Annibalem mora fregit. ~
 2  3,   1, 1 |        querimonias deferrent, et Annibalem mali auctorem sibi dedi
 3  3,   1, 3 |                      His artibus Annibalem Fabius in agro Falerno incluserat;
 4  3,   1, 5 |          venandi urbe egressi ad Annibalem, qui haud procul castra
 5  3,   1, 6 |          Et Romani, inquit, suum Annibalem habent: eadem qua ceperamus,
 6  3,   2, 2 |          minime cessandum ratus, Annibalem hortabatur ut statim Romam
 7  3,   2, 4 |  comprehendi, et vinctum duci ad Annibalem. Ea res Annibalis audaciam
 8  3,   3, 1 |       Claudius Marcellus praetor Annibalem vinci posse primus docuit.
 9  3,   3, 5 |          In sequenti anno iterum Annibalem missus est. Tumulus erat
10  3,   4, 2 |          equites cum litteris ad Annibalem misit: qui capti ad Neronem
11  3,   5, 1 |       pugna. apud Ticinum contra Annibalem commissa graviter vulneratus
12  3,   5, 2 |         pavidi, quam si victorem Annibalem cernerent, jurant omnes,
13  3,   5, 12|      tantum terroris intulit, ut Annibalem ex Italia ad tuendam patriam
14  3,   5, 13| purgantes, sed initium culpae in Annibalem transferentes. Victis leges
15  3,   9, 1 |   Philippum Macedonum regem, qui Annibalem pecunia et copiis juverat,
16  3,   9, 4 |  miserunt, in his Flaminium, qui Annibalem sibi dedi poscerent. A primo