LIBER
PRIMUS.
NORMAE
GENERALES.
Can.
l. Licet in Codice iuris canonici Ecclesiae quoque Orientalis
disciplina saepe referatur, ipse tamen unam respicit Latinam Ecclesiam, neque
Orientalem obligat, nisi de iis agatur, quae ex ipsa rei natura etiam
Orientalem afficiunt.
Can.
2. Codex, plerumque, nihil decernit de ritibus et caeremoniis quas
liturgici libri, ab Ecclesia Latina probati, servandas praecipiunt in
celebratione sacrosancti Missae sacrificii, in administratione Sacramentorum et
Sacramentalium aliisque sacris peragendis. Quare omnes liturgicae leges vim
suam retinent nisi earum aliqua in Codice expresse corrigatur.
Can.
3. Codicis canones initas ab Apostolica Sede cum variis Nationibus
conventiones nullatenus abrogant aut iis aliquid obrogant; eae idcirco perinde
ac in praesens vigere pergent, contrariis huius Codicis praescriptis minime
obstantibus.
Can.
4. Iura aliis quaesita, itemque privilegia atque indulta quae, ab
Apostolica Sede ad haec usque tempora personis sive physicis sive moralibus
concessa, in usu adhuc sunt nec revocata, integra manent, nisi huius Codicis
canonibus expresse revocentur.
Can.
5. Vigentes in praesens contra horum statuta canonum consuetudines
sive universales sive particulares, si quidem ipsis canonibus expresse
reprobentur, tanquam iuris corruptelae corrigantur, licet sint
immemorabiles, neve sinantur in posterum reviviscere; aliae, quae quidem
centenariae sint et immemorabiles, tolerari poterunt, si Ordinarii pro locorum
ac personarum adiunctis existiment eas prudenter submoveri non posse; ceterae
suppressae habeantur nisi expresse Codex aliud caveat.
Can.
6. Codex vigentem huc usque disciplinam plerumque retinet, licet
opportunas immutationes afferat. Itaque:
1.deg.
Leges quaelibet, sive universales sive particulares, praescriptis huius Codicis
oppositae, abrogantur nisi de particularibus legibus aliud expresse caveatur;
2.deg.
Canones qui ius vetus ex integro referunt, ex veteris iuris auctoritate, atque
ideo ex receptis apud probatos auctores interpretationibus, sunt aestimandi;
3.deg.
Canones qui ex parte tantum cum veteri iure congruunt, qua congruunt, ex iure
antiquo aestimandi sunt; qua discrepant, sunt ex sua ipsorum sententia
diiudicandi;
4.deg. In
dubio num aliquod canonum praescriptum cum veteri iure discrepet, a veteri iure
non est recedendum;
5.deg. Quod
ad poenas attinet, quarum in Codice nulla fit mentio, spirituales sint vel
temporales, medicinales vel, ut vocant, vindicativae, latae vel ferendae
sententiae, eae tanquam abrogatae habeantur;
6.deg. Si
qua ex ceteris disciplinaribus legibus, quae usque adhuc viguerunt, nec
explicite nec implicite in Codice contineatur, ea vim omnem amisisse dicenda
est, nisi in probatis liturgicis libris reperiatur, aut lex sit iuris divini
sive positivi sive naturalis.
Can.
7. Nomine Sedis Apostolicae vel Sanctae Sedis in hoc Codice veniunt
non solum Romanus Pontifex, sed etiam, nisi ex rei natura vel sermonis contextu
aliud appareat, Congregationes, Tribunalia, Officia, per quae idem Romanus
Pontifex negotia Ecclesiae universae expedire solet.
|