CAPUT VIII.
De vicariis foraneis.
Can. 445. Vicarius foraneus est
sacerdos qui vicariatui foraneo, de quo in can. 217, ab Episcopo praeficitur.
Can. 446. par. 1. Ad munus
vicarii foranei Episcopus eligat sacerdotem quem dignum iudicaverit, praesertim
inter rectores ecclesiarum paroecialium.
par. 2. Vicarius
foraneus ad nutum Episcopi amoveri potest.
Can. 447. par. 1. Vicario
foraneo, praeter facultates quas ei tribuit Synodus provincialis vel dioecesana
et secundum normas in eadem Synodo legitime statutas vel ab Episcopo
statuendas, ius et officium est invigilandi potissimum:
1.o Num
ecclesiastici viri sui ambitus seu districtus vitam ducant ad normam sacrorum
canonum suisque officiis diligenter satisfaciant, praesertim circa residentiae
legem, divini verbi praedicationem, impertiendam pueris atque adultis
catechesim et obligationem infirmis assistendi;
2.o Num
decreta lata ab Episcopo in sacra visitatione exsecutioni mandentur;
3.o Num
debitae cautelae circa materiam Sacrificii Eucharistici adhibeantur ;
4.o Num decor
et nitor ecclesiarum et sacrae supellectilis, maxime in custodia sanctissimi
Sacramenti et in Missae celebratione, accurate servetur; an sacrae functiones
secundum sacrae liturgiae praescripta celebrentur; bona ecclesiastica
diligenter administrentur, adnexaque illis onera, in primis Missarum, rite
impleantur; rectene conscribantur et asserventur libri paroeciales.
par. 2. De iis omnibus
ut reddatur certior, vicarius foraneus debet, statutis ab Episcopo temporibus,
sui districtus paroecias visitare.
par. 3. Pertinet etiam
ad vicarium foraneum, statim atque audierit aliquem sui districtus parochum
graviter aegrotare, operam dare ne spiritualibus ac materialibus auxiliis
honestoque funere, cum decesserit, careat; et curare ne, eo aegrotante vel
decedente, libri, documenta, sacra supellex aliaque quae ad ecclesiam
pertinent, depereant aut asportentur.
Can. 448. par. 1. Vicarius
foraneus debet, diebus ab Episcopo designatis, convocare presbyteros proprii
districtus ad conventus seu collationes de quibus in can. 131 eisdemque
praeesse; ubi vero plures habeantur huiusmodi coetus in variis districtus
locis, invigilare ut rite celebrentur.
par. 2. Si non sit
parochus, debet residere in territorio vicariatus vel alio in loco non valde
distanti secundum normas ab Episcopo definiendas.
Can. 449. Saltem semel in anno
vicarius foraneus proprii vicariatus rationem reddere debet Ordinario loci,
exponens non solum quae intra annum bene gesta sint, sed etiam quae mala
obrepserint, quae scandala exorta sint, quae remedia ad ea reparanda adhibita
et quidquid agendum existimet ad ea radicitus exstirpanda.
Can. 450. par. 1. Vicarius
foraneus sigillum habeat vicariatus proprium.
par. 2. Praecedit
omnibus parochis aliisque sacerdotibus sui districtus.
|