TITULUS X.
De religionum regimine.
CAPUT I.
De Superioribus et de
Capitulis.
Can. 499. par. 1. Religiosi
omnes, tanquam supremo Superiori, subduntur Romano Pontifici cui obedire
tenentur etiam vi voti obedientiae.
par. 2. Cardinalis
Protector cuiuslibet religionis, nisi aliud expresse cautum fuerit in
peculiaribus casibus, iurisdictione in religionem aut in singulos sodales non
pollet, nec potest se interiori disciplinae et bonorum administrationi
immiscere, sed eius est tantummodo bonum religionis consilio et patrocinio
promovere.
Can. 500. par. 1. Subduntur
quoque religiosi Ordinario loci, iis exceptis qui a Sede Apostolica exemptionis
privilegium consecuti sunt, salva semper potestate quam ius etiam in eos
locorum Ordinariis concedit.
par. 2. Moniales quae
sub iurisdictione Superiorum regularium ex praescripto constitutionum sunt,
Ordinario loci subduntur tantum in casibus iure expressis.
par. 3. Nulla virorum
religio sine speciali apostolico indulto potest sibi subditas habere religiosas
Congregationes mulierum aut earum religiosarum curam et directionem retinere
sibi specialiter commendatam.
Can. 501. par. 1. Superiores et
Capitula, ad normam constitutionum et iuris communis, potestatem habent
dominativam in subditos; in religione autem clericali exempta, habent
iurisdictionem ecclesiasticam tam pro foro interno, quam pro externo.
par. 2. Superioribus
quibuslibet districte prohibetur quominus in causis ad S. Officium spectantibus
se intromittant.
par. 3. Abbas Primas et
Superior Congregationis monasticae non habent omnem potestatem et
iurisdictionem quam ius commune tribuit Superioribus maioribus, sed eorum
potestas et iurisdictio desumenda est ex propriis constitutionibus et ex
peculiaribus Sanctae Sedis decretis, firmo praescripto can. 655, 1594, par. 4.
Can. 502. Supremus religionis
Moderator potestatem obtinet in omnes provincias, domos, sodales religionis,
exercendam secundum constitutiones; alii Superiores ea gaudent intra fines sui
muneris.
Can. 503. Superiores maiores in
religionibus clericalibus exemptis possunt notarios constituere, sed tantum pro
negotiis ecclesiasticis suae religionis.
Can. 504. Firmis propriis
cuiusvis religionis constitutionibus quae provectiorem aetatem aliaque potiora
requisita exigant, ad munus Superioris maioris inhabiles sunt qui eandem
religionem professi non sunt a decem saltem annis a prima professione
computandis, non sunt ex legitimo matrimonio nati et annos quadraginta non
expleverunt, si agatur de supremo religionis Moderatore aut de Antistita in
monialium monasterio; annos triginta, si de aliis Superioribus maioribus.
Can. 505. Superiores maiores
sint temporarii, nisi aliter ferant constitutiones; Superiores autem minores
locales ne constituantur ad tempus ultra triennium; quo exacto, possunt ad idem
munus iterum assumi, si constitutiones ita ferant, sed non tertio immediate in
eadem religiosa domo.
Can. 506. par. 1. Antequam ad
Superiorum maiorum electionem deveniatur in religionibus virorum, omnes et
singuli e Capitulo iureiurando promittant se electuros quos secundum Deum
eligendos esse existimaverint.
par. 2. In monasteriis
monialium, comitiis eligendae Antistitae praesit, quin tamen clausuram
ingrediatur, Ordinarius loci aut eius delegatus cum duobus sacerdotibus
scrutatoribus, si moniales eidem subiectae sint; secus, Superior regularis; sed
etiam hoc in casu Ordinarius tempestive moneri debet de die et hora electionis,
cui potest una cum Superiore regulari per se ipse vel per alium assistere et,
si assistat, praeesse.
par. 3. In scrutatores
ne assumantur ipsarum monialium confessarii ordinarii.
par. 4. In mulierum
Congregationibus electioni Antistitae generalis praesideat per se vel per alium
Ordinarius loci, in quo electio peragitur; cui, si agatur de Congregationibus
iuris dioecesani, peractam electionem confirmare vel rescindere integrum est
pro conscientiae officio.
Can. 507. par. l. In
electionibus quae a Capitulis fiunt, servetur ius commune de quo in can.
160-182, praeter cuiusque religionis constitutiones eidem non contrarias.
par. 2. Caveant omnes a
directa vel indirecta suffragiorum procuratione tam pro seipsis quam pro aliis.
par. 3. Postulatio
admitti potest solum in casu extraordinario et dummodo in constitutionibus non
prohibeatur.
Can. 508. In sua quisque domo
Superiores commorentur nec ab eadem discedant, nisi ad normam constitutionum.
Can. 509. par. 1. Omnis Superior
debet notitiam et exsecutionem decretorum Sanctae Sedis, quae religiosos
respiciunt, suos inter subditos promovere.
par. 2. Curent
Superiores locales:
1.o Ut saltem
semel in anno, statis diebus, publice legantur propriae constitutiones, itemque
decreta quae publice legenda Sancta Sedes praescribet;
2.o Ut saltem
bis in mense, firmo praescripto can. 565, par. 2, christianae catechesis
habeatur instructio pro conversis et familiaribus, audientium conditioni
accommodata, et, praesertim in religionibus laicalibus, pia ad omnes de familia
exhortatio.
Can. 510. Abbas Primas, Superior
Congregationis monasticae et cuiusvis religionis iuris pontificii Moderator
supremus debet quinto quoque anno vel saepius, si ita ferant constitutiones,
relationem de statu religionis ad Sanctam Sedem per documentum mittere,
subsignatum a se cum suo Consilio et, si agatur de Congregatione mulierum,
etiam ab Ordinario loci in quo suprema Antistita cum suo Consilio residet.
Can. 511. Maiores religionum
Superiores quos ad hoc munus constitutiones designant, temporibus in eisdem
definitis, omnes domos sibi subiectas visitent per se, vel per alios, si
fuerint legitime impediti.
Can. 512. par. 1. Ordinarius
loci per se vel per alium quinto quoque anno visitare debet:
l.o Singula
monialium monasteria quae sibi vel Sedi Apostolicae immediate subiecta sunt;
2.o Singulas
domos sive virorum sive mulierum Congregationis iuris dioecesani.
par. 2. Visitare quoque
eodem tempore debet:
1.o
Monasteria monialium, quae regularibus subduntur, circa ea quae clausurae legem
spectant; imo etiam circa alia omnia, si Superior regularis ea a quinque annis
non visitaverit;
2.o Singulas
domos Congregationis clericalis iuris pontificii etiam exemptae, in iis quae
pertinent ad ecclesiam, sacrarium, oratorium publicum, sedem ad sacramentum
poenitentiae;
3.o Singulas
domos Congregationis laicalis iuris pontificii non solum in iis, de quibus in
superiore numero, sed etiam in aliis, quae internam disciplinam spectant, ad
normam tamen can. 618, par. 2, n. 2.
par. 3. Quod ad bonorum
administrationem attinet, serventur praescripta can. 532-535.
Can. 513. par. 1. Visitator ius
et officium habet interrogandi religiosos quos oportere iudicaverit et
cognoscendi de iis quae ad visitationem spectant; omnes autem religiosi
obligatione tenentur respondendi secundum veritatem, nec Superioribus fas est
quoquo modo eos ab hac obligatione avertere aut visitationis scopum aliter
impedire.
par. 2. A decretis
Visitatoris recursus datur in devolutivo tantum, nisi Visitator ordine
iudiciario processerit.
Can. 514. par. 1. In omni
religione clericali ius et officium Superioribus est per se vel per alium aegrotis
professis, novitiis, aliisve in religiosa domo diu noctuque degentibus causa
famulatus aut educationis aut hospitii aut infirmae valetudinis, Eucharisticum
Viaticum et extremam unctionem ministrandi.
par. 2. In monialium
domo idem ius et officium habet ordinarius confessarius vel qui eius vices
gerit.
par. 3. In alia
religione laicali hoc ius et officium spectat ad parochum loci vel ad
cappellanum quem Ordinarius parocho suffecerit ad normam can. 464, par. 2.
par. 4. In funeribus
servetur praescriptum can. 1221. 1230, par. 5.
Can. 515. Prohibentur tituli
dignitatum vel officiorum mere honorifici; soli, si id permittant
constitutiones, tolerantur tituli officiorum maiorum, quibus religiosi in
propria religione reapse funeti sint.
Can. 516. par. 1. Supremus
religionis aut monasticae Congregationis Moderator, Superior provincialis et
localis saltem formatae domus habeant suos consiliarios, quorum consensum aut
consilium exquirant ad normam constitutionum et sacrorum canonum.
par. 2. Sint etiam pro
administratione bonorum temporalium oeconomi: generalis qui religionis
universae bona administret, provincialis qui provinciae, localis qui singularum
domorum; qui omnes officio suo fungantur sub directione Superioris.
par. 3. Oeconomi
generalis et provincialis munus gerere Superior ipse non potest; munus vero
oeconomi localis, quamvis melius a munere Superioris distinguatur, componi
tamen cum eo potest, si necessitas id exigat.
par. 4. Si de modo
oeconomos eligendi constitutiones sileant, a Superiore maiore cum consensu sui
Consilii eligantur.
Can. 517. par. 1. Quaevis
virorum religio iuris pontificii procuratorem generalem habeat, qui, secundum
constitutiones designatus, negotia propriae religionis apud Sanctam Sedem
pertractet.
par. 2. Antequam
praescriptum in constitutionibus tempus exspiret, ne amoveatur, inconsulta Sede
Apostolica.
|