CAPUT II.
De
confessariis et cappellanis.
Can.
518. § 1. In singulis religionis clericalis domibus deputentur plures
pro sodalium numero confessarii legitime approbati, cum potestate, si agatur de
religione exempta, absolvendi etiam a casibus in religione reservatis.
§ 2.
Superiores religiosi, potestatem audiendi confessiones habentes, possunt,
servatis de iure servandis, confessiones audire subditorum, qui ab illis sponte
sua ac motu proprio id petant, at sine gravi causa id per modum habitus ne
agant.
§ 3.
Caveant Superiores ne quem subditum aut ipsi per se aut per alium vi, metu,
importunis suasionibus aliave ratione inducant ut peccata apud se confiteatur.
Can.
519. Firmis constitutionibus quae confessionem statis temporibus
praecipiunt vel suadent apud determinatos confessarios peragendam, si
religiosus, etiam exemptus, ad suae conscientiae quietem, confessarium adeat ab
Ordinario loci approbatum, etsi inter designatos non recensitum, confessio,
revocato quolibet contrario privilegio, valida et licita est et confessarius
potest religiosum absolvere etiam a peccatis et censuris in religione
reservatis.
Can.
520. § 1. Singulis religiosarum domibus unus dumtaxat detur
confessarius ordinarius, qui sacramentales confessiones universae communitatis
excipiat, nisi propter magnum ipsarum numerum vel aliam iustam causam sit opus
altero vel pluribus.
§ 2. Si qua
religiosa, ad animi sui quietem, et ad maiorem in via Dei progressum, aliquem
specialem confessarium vel moderatorem spiritualem postulet, eum facile
Ordinarius concedat; qui tamen invigilet ne ex hac concessione abusus irrepant;
quod si irrepserint, eos caute et prudenter eliminet, salva conscientiae
libertate.
Can.
521. § 1. Unicuique retigiosarum communitati detur confessarius
extraordinarius qui quater saltem in anno ad domum religiosam accedat et cui
omnes religiosae se sistere debent, saltem benedictionem recepturae.
§ 2.
Ordinarii locorum, in quibus religiosarum communitates exsistunt, aliquot
sacerdotes pro singulis domibus designent, ad quos pro sacramento poenitentiae
in casibus particularibus recurrere eae facile possint, quin necessarium sit
ipsum Ordinarium toties quoties adire.
§ 3. Si qua
religiosa aliquem ex iis confessariis expetat, nulli Antistitae liceat nec per
se nec per alios, neque directe neque indirecte, petitionis rationem inquirere,
petitioni verbis aut factis refragari, aut quavis ratione ostendere se id aegre
ferre.
Can.
522. Si, non obstante praescripto can. 520, 521, aliqua religiosa, ad
suae conscientiae tranquillitatem, confessarium adeat ab Ordinario loci pro
mulieribus approbatum, confessio in qualibet ecclesia vel oratorio etiam
semi-publico peracta, valida et licita est, revocato quolibet contrario
privilegio; neque Antistita id prohibere potest aut de ea re inquirere, ne
indirecte quidem; et religiosae nihil Antistitae referre tenentur.
Can.
523. Religiosae omnes, cum graviter aegrotant, licet mortis periculum
absit, quemlibet sacerdotem ad mulierum confessiones excipiendas approbatum,
etsi non destinatum religiosis, arcessere possunt eique, perdurante gravi
infirmitate, quoties voluerint, confiteri, nec Antistita potest eas sive
directe sive indirecte prohibere.
Can.
524. § 1. In munus confessarii religiosarum et ordinarii et
extraordinarii deputentur sacerdotes, sive e clero saeculari, sive religiosi de
Superiorum licentia, morum integritate ac prudentia praestantes; sint insuper
annos nati quadraginta, nisi iusta causa, iudicio Ordinarii, aliud exigat,
nullam potestatem in easdem religiosas in foro externo habentes.
§ 2.
Confessarius ordinarius non potest renuntiari extraordinarius nec, praeter
casus in can. 526 recensitos, rursus deputari ordinarius in eadem communitate,
nisi post annum ab expleto munere; extraordinarius vero immediate ut ordinarius
renuntiari potest.
§ 3.
Confessarii religiosarum tum ordinarii tum extraordinarii interno vel externo
communitatis regimini nullo modo sese immisceant.
Can.
525. Si religiosarum domus Sedi Apostolicae immediate subiecta sit vel
Ordinario loci, hic eligit sacerdotes a confessionibus tum ordinarios tum
extraordinarios; si Superiori regulari, hic confessarios Ordinario praesentat,
cuius est eosdem pro audiendis illarum monialium confessionibus approbare et
Superioris negligentiam, si opus sit, supplere.
Can.
526. Religiosarum confessarius ordinarius suum munus ne exerceat
ultra triennium; Ordinarius tamen eum ad secundum, imo etiam ad tertium
triennium confirmare potest, si vel ob sacerdotum ad hoc officium idoneorum
penuriam aliter providere nequeat, vel maior religiosarum pars, earum quoque
quae in aliis negotiis ius non habent ferendi suffragium, in eiusdem
confessarii confirmationem, per secreta suffragia, convenerit; dissentientibus
tamen, si velint, aliter providendum est.
Can.
527. Loci Ordinarius, ad normam can. 880, potest, gravem ob causam,
religiosarum confessarium tam ordinarium quam extraordinarium amovere, etiamsi
monasterium regularibus subdatur et ipse sacerdos a confessionibus sit
regularis, nec tenetur causam amotionis cuiquam significare, excepta Apostolica
Sede, si ab ea requiratur; de amotione autem debet Superiorem regularem monere,
si moniales regularibus subdantur.
Can.
528. Etiam in laicalibus virorum religionibus deputetur, ad normam
can. 874, § 1, 875, § 2, confessarius ordinarius et extraordinarius; et si
religiosus aliquem specialem confessarium expostulet, illum Superior concedat,
nullo modo petitionis rationem inquirens neque id aegre se ferre demonstrans.
Can.
529. Si agatur de religionibus laicalibus non exemptis, Ordinarii
loci est sacerdotem a sacris designare et a concionibus probare; si de
exemptis,
Superior
regularis eosdem sacerdotes designat eiusque negligentiam supplet Ordinarius.
Can.
530. § 1. Omnes religiosi Superiores districte vetantur personas sibi
subditas quoquo modo inducere ad conscientiae manifestationem sibi peragendam.
§ 2. Non
tamen prohibentur subditi quominus libere ac ultro aperire animum suum
Superioribus valeant; imo expedit ut ipsi filiali cum fiducia Superiores
adeant, eis, si sint sacerdotes, dubia quoque et anxietates suae conscientiae
exponentes.
|