CAPUT II.
De privilegiis.
Can.613.
§ 1. Quaelibet religio iis tantum privilegiis gaudet, quae vel hoc in Codice
continentur, vel a Sede Apostolica directe eidem concessa fuerint, exelusa in
posterum qualibet communicatione.
§ 2.
Privilegia quibus gaudet Ordo regularis, competunt quoque monialibus eiusdem
Ordinis, quatenus eorum sint capaces.
Can.
614. Religiosi, etiam laici ac novitii, fruuntur clericorum
privilegiis de quibus in can. 119-123.
Can.
615. Regulares, novitiis non exclusis, sive viri sive mulieres, cum
eorum domibus et ecclesiis, exceptis iis monialibus quae Superioribus
regularibus non subsunt, ab Ordinarii loci iurisdictione exempti sunt, praeterquam
in casibus a iure expressis.
Can.
616. § l. Regulares extra domum illegitime degentes, etiam sub
praetextu accedendi ad Superiores, exemptionis privilegio non gaudent.
§ 2. Si
extra domum delictum commiserint nec a proprio Superiore praemonito puniantur,
a loci Ordinario puniri possunt, etsi e domo legitime exierint et domum reversi
fuerint.
Can.
617. § 1. Si in regularium aliorumve religiosorum exemptorum domibus
eorumve ecclesiis abusus irrepserint, et Superior monitus prospicere
neglexerit, Ordinarius loci obligatione tenetur rem ad Sedem Apostolicam statim
deferendi.
§ 2. Domus
autem non formata manet sub peculiari vigilantia Ordinarii loci, qui, si abusus
irrepserint et fidelibus scandalo fuerint, ipse per se potest interim
providere.
Can.
618. § 1. Religiones votorum simplicium exemptionis privilegio non
gaudent, nisi specialiter eisdem fuerit concessum.
§ 2. In
religionibus tamen iuris pontificii Ordinario loci non licet:
1.o
Constitutiones ullatenus immutare aut de re oeconomica cognoscere, salvo
praescripto can. 533-535;
2.o Sese
ingerere in regimen internum ac disciplinam, exceptis casibus in iure
expressis; nihilominus in religionibus laicalibus ipse potest ac debet
inquirere num disciplina ad constitutionum normam vigeat,num quid sana doctrina
morumve probitas detrimenti ceperit, num contra clausuram peccatum sit, num
Sacramenta aequa stataque frequentia suscipiantur; et, si Superiores de
gravibus forte abusibus admoniti opportune non providerint, ipse per se
consulat; si qua tamen maioris momenti occurrant, quae moram non patiantur,
decernat statim; decretum vero ad Sanctam Sedem deferat.
Can.
619. In omnibus in quibus religiosi subsunt Ordinario loci, possunt
ab eodem etiam poenis coerceri.
Can.
620. Per indultum ab Ordinario loci legitime concessum, obligatio
legis communis cessat quoque pro religiosis omnibus in dioecesi commorantibus,
salvis votis et constitutionibus propriis cuiusvis religionis.
Can.
621. § 1. Regulares, qui ex instituto mendicantes vocantur et sunt,
eleemosynas in dioecesi, ubi eorum religiosa domus est constituta, quaerere
valent de sola Superiorum suorum licentia; extra dioecesim vero indigent
praeterea licentia scripto data ab Ordinario loci in quo eleemosynas colligere
cupiunt.
§ 2. Hanc
licentiam Ordinarii locorum, praecipue dioecesium finitimarum, nisi gravibus et
urgentibus de causis, ne denegent neve revocent, si religiosa domus ex
mendicatione in sola dioecesi, in qua est constituta, vivere nullo modo possit.
Can.
622. § 1. Alii omnes religiosi Congregationum iuris pontificii, sine
peculiari Sanctae Sedis privilegio, stipem petere prohibentur; quibus, si hoc
privilegium impetraverint, opus erit praeterea licentia scripto data ab
Ordinario loci, nisi aliter in ipso privilegio cautum fuerit.
§ 2. Religiosi
Congregationum iuris dioecesani stipem quaeritare nequaquam possunt sine
licentia scripto data tum ab Ordinario loci in quo sita est eorum domus, tum ab
Ordinario loci in quo stipem quaerere cupiunt.
§ 3.
Religiosis, de Quibus in §§ 1 et 2 huius canonis, Ordinarii locorum licentiam
quaeritandae stipis ne concedant, praesertim ubi sunt conventus regularium
nomine et re mendicantium, nisi sibi constet de vera domus vel pii operis
necessitate, cui alio modo occurri nequeat; quod si necessitati provideri
possit stipe quaerenda intra locum seu districtum vel dioecesim in qua iidem
commorantur, ampliorem licentiam ne largiantur.
§ 4. Sine
authentico et recenti rescripto Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali,
Ordinarii latini nec sinant orientalem ullum cuiusvis ordinis et dignitatis in
proprio territorio pecuniam colligere, nec suum subditum in orientales
dioeceses ad eundem finem mittant.
Can.
623. Non licet Superioribus stipem colligendam committere, nisi
professis aetate animoque maturis, maxime si de mulieribus agatur, nunquam
autem iis qui in studia adhuc incumbunt.
Can.
624. Quod vero attinet ad modum in quaeritanda stipe servandum et ad
disciplinam a quaestuantibus custodiendam, religiosi utriusque sexus stare
debent instructionibus a Sede Apostolica hac de re datis.
Can.
625. Abbates regulares de regimine, legitime electi, debent intra
tres menses ab electione benedictionem accipere ab Episcopo dioecesis in qua
monasterium situm est; postquam vero benedictionem receperint, praeterquam
potestate conferendi ordines ad normam can. 964, n. 1, fruuntur privilegiis de
quibus in can. 325, excepto pileolo violaceo.
|