TITULUS
XIV.
Ds transitu
ad aliam religionem.
Can.
632. Religiosus nequit ad aliam religionem, etiam strictiorem, vel e
monasterio sui iuris ad aliud transire sine auctoritate Apostolicae Sedis.
Can.
633. § 1. Transiens ad aliam religionem novitiatum peragere debet;
quo durante, manentibus votis, iura et obligationes particulares, quas in
religione derelicta habuit, suspensa manent, et ipse obligatione tenetur
Superioribus novae religionis et ipsi novitiorum Magistro parendi etiam ratione
voti obedientiae.
§ 2. Si in
religione ad quam transiit, professionem non edat, ad pristinam religionem
redire debet nisi interim votorum tempus exspiraverit.
§ 3.
Transiens ad aliud monasterium eiusdem Ordinis nec novitiatum peragit nec novam
emittit professionem.
Can.
634. Sollemniter professus aut professus a votis simplicibus
perpetuis, si transierit ad aliam religionem cum votis sollemnibus ve1
simplicibus perpetuis, post novitiatum, praetermissa professione temporaria, de
qua in can. 574, vel admittatur ad professionem sollemnem aut simplicem
perpetuam, vel ad pristinam redeat religionem; ius tamen est Superiori eum
probandi diutius, sed non ultra annum ab expleto novitiatu.
Can.
635. Transeuntes ad aliud monasterium eiusdem religionis a die
transitus, ad aliam vero religionem ab edita nova professione:
1.o
Amittunt omnia iura et obligationes prioris religionis vel monasterii et
alterius iura et officia suscipiunt;
2.o Religio
vel monasterium a quo bona servat, quae ipsius religiosi ratione iam ei
quaesita fuerunt; quod spectat ad dotem eiusve fructus et alia bona personalia,
si qua habeat religiosus, servandum praescriptum can. 551, § 2; demum nova
religio ius habet pro novitiatus tempore ad iustam retributionem, si eidem
locus sit ad normam can. 570, § 1.
Can.
636. Sollemnitas votorum in eo qui legitime secundum superiores
canones vota simplicia in Congregatione religiosa nuncupat, eo ipso
exstinguitur, nisi aliud in apostolico indulto expresse caveatur.
|