CAPUT II.
De
sanctissimo Eucharistiae sacramento.
ART. I. De
ministro sacrae communionis.
Can. 845. § l.
Minister ordinarius sacrae communionis est solus sacerdos.
§ 2.
Extraordinarius est diaconus, de Ordinarii loci vel parochi licentia, gravi de
causa concedenda, quae in casu necessitatis legitime praesumitur.
Can.
846. § l. Quilibet sacerdos intra Missam et, si privatim celebrat, etiam
proxime ante et statim post, sacram communionem ministrare potest, salvo
praescripto can. 869.
§ 2. Etiam
extra Missam quilibet sacerdos eadem facultate pollet ex licentia saltem
praesumpta rectoris ecclesiae, si sit extraneus.
Can.
847. Ad infirmos publice sacra communio deferatur, nisi iusta et
rationabilis causa aliud suadeat.
Can.
848. § l. Ius et officium sacram communionem publice ad infirmos
etiam non paroecianos extra ecclesiam deferendi, pertinet ad parochum intra
suum territorium.
§ 2. Ceteri
sacerdotes id possunt in casu tantum necessitatis aut de licentia saltem
praesumpta eiusdem parochi vel Ordinarii.
Can.
849. § l. Communionem privatim ad infirmos quilibet sacerdos deferre
potest, de venia saltem praesumpta sacerdotis, cui custodia sanctissimi
Sacramenti commissa est.
§ 2. Quando
privatim sacra communio infirmis ministratur, reverentiae ac decentiae tanto
sacramento debitae sedulo consulatur, servatis a Sede Apostolica praescriptis
normis.
Can.
850. Sacram communionem per modum Viatici sive publice sive privatim
ad infirmos deferre, pertinet ad parochum ad normam can. 848, salvo praescripto
can. 397, n. 3 et can. 514, §§ 1-3.
Can.
85l. § l. Sacerdos sacram communionem distribuat azymo pane vel
fermentato, secundum proprium ritum.
§ 2. Ubi
vero necessitas urgeat nec sacerdos diversi ritus adsit, licet sacerdoti
orientali qui fermentato utitur, ministrare Eucharistiam in azymo, vicissim
latino aut orientali qui utitur azymo, ministrare in fermentato; at suum
quisque ritum ministrandi servare debet.
Can.
852. Sanctissima Eucharistia sub sola specie panis praebeatur.
|