CAPUT III.
De subiecto
sacramenti poenitentiae.
Can.
901. Qui post baptismum mortalia perpetravit, quae nondum per claves
Ecclesiae directe remissa sunt, debet omnia quorum post diligentem sui
discussionem conscientiam habeat, confiteri et circumstantias in confessione
explicare, quae speciem peccati mutent.
Can.
902. Peccata post baptismum commissa, sive mortalia directe potestate
clavium iam remissa, sive venialia, sunt materia sufficiens, sed non necessaria,
sacramenti poenitentiae.
Can.903.
Qui aliter confiteri non possunt, non prohibentur, si velint, per interpretem
confiteri, praecavendo abusus et scandala, firmo praescripto can. 889, § 2.
Can.
904. Ad normam constitutionum apostolicarum et nominatim
constitutionis Benedicti XIV Sacramentum Poenitentiae, 1 Iun. 1741,
debet poenitens sacerdotem, reum delicti sollicitationis in confessione, intra
mensem denuntiare loci Ordinario, vel Sacrae Congregationi S. Officii; et
confessarius debet, graviter onerata eius conscientia, de hoc onere poenitentem
monere.
Can.
905. Cuivis fideli integrum est confessario legitime approbato etiam
alius ritus, cui maluerit, peccata sua confiteri.
Can.
906. Omnis utriusque sexus fidelis, postquam ad annos discretionis,
idest ad usum rationis, pervenerit, tenetur omnia peccata sua saltem semel in
anno fideliter confiteri.
Can.
907. Praecepto confitendi peccata non satisfacit, qui confessionem
facit sacrilegam vel voluntarie nullam.
|