ART. I. De
requisitis in subiecto sacrae ordinationis.
Can.
973. § l. Prima tonsura et ordines illis tantum conferendi sunt, qui
propositum habeant ascendendi ad presbyteratum et quos merito coniicere liceat
aliquando dignos futuros esse presbyteros.
§ 2.
Ordinatus tamen qui superiores ordines recipere recuset, nec potest ab Episcopo
ad eos recipiendos cogi, nec prohiberi a receptorum ordinum exercitio, nisi
impedimento canonico detineatur aliave gravis, iudicio Episcopi, obsit causa.
§ 3.
Episcopus sacros ordines nemini conferat quin ex positivis argumentis moraliter
certus sit de eius canonica idoneitate; secus non solum gravissime peccat, sed
etiam periculo sese committit alienis communicandi peccatis.
Can.
974. § 1. Ut quis licite ordinari possit, requiruntur:
1.o Recepta
sacra confirmatio;
2.o Mores
ordini recipiendo congruentes;
3.o Aetas
canonica;
4.o Debita
scientia;
5.o Ordinum
inferiorum susceptio;
6.o
Interstitiorum observatio;
7.o Titulus
canonicus, si agatur de ordinibus maioribus.
§ 2. Quod
pertinet ad consecrationem episcopalem, servetur praescriptum can. 331.
Can.
975. Subdiaconatus ne conferatur ante annum vicesimum primam
completum; diaconatus ante vicesimum secundum completum; presbyteratus ante
vicesimum quartum completum.
Can.
976. § 1. Nemo sive saecularis sive religiosus ad primam tonsuram
promoveatur ante inceptum cursum theologicum.
§ 2. Firmo
praescripto can. 975, subdiaconatus ne conferatur, nisi exeunte tertio cursus
theologici anno; diaconatus, nisi incepto quarto anno; presbyteratus, nisi post
medietatem eiusdem quarti anni.
§ 3. Cursus
theologicus peractus esse debet non privatim, sed in scholis ad id institutis
secundum studiorum rationem can. 1365 determinatam.
Can.
977. Ordines gradatim conferendi sunt ita ut ordinationes per saltum
omnino prohibeantur.
Can.
978. § 1. In ordinationibus serventur temporum interstitia quibus
promoti in receptis ordinibus, secundum Episcopi praescriptum, sese exerceant.
§ 2.
Interstitia primam tonsuram inter et ostiariatum vel inter singulos ordines
minores prudenti Episcopi iudicio committuntur; acolythus vero ad
subdiaconatum, subdiaconus ad diaconatum, diaconus ad presbyteratum ne antea
promoveantur, quam acolythus unum saltem annum, subdiaconus et diaconus tres
saltem menses in suo quisque ordine fuerint versati, nisi necessitas aut
utilitas Ecclesiae, iudicio Episcopi, aliud exposcat.
§ 3.
Nunquam tamen, nisi de peculiari licentia Romani Pontificis, minores ordines
cum subdiaconatu duove sacri ordines uno eodemque die, reprobata quavis
contraria consuetudine, conferantur; imo nec primam tonsuram conferre licet una
cum aliquo ex ordinibus minoribus, neque omnes ordines minores una simul.
Can.
979. § 1. Pro clericis saecularibus titulus canonicus est titulus
beneficii, eoque deficiente, patrimonii aut pensionis.
§ 2. Hic
titulus debet esse et vere securus pro tota ordinati vita et vere sufficiens ad
congruam eiusdem sustentationem, secundum normas ab Ordinariis pro diversis
locorum et temporum necessitatibus et adiunctis dandas.
Can.
980. § l. Ordinatus in sacris, si titulum amittat, alium sibi
provideat, nisi, iudicio Episcopi, eius congruae sustentationi aliter cautum
sit.
§ 2. Qui,
citra apostolicum indultum, suum subditum in sacris sine titulo canonico
scienter ordinaverint aut ordinari permiserint, debent ipsi eorumque
successores eidem egenti alimenta necessaria praebere, donec congruae eiusdem
sustentationi aliter provisum fuerit.
§ 3. Si
Episcopus aliquem ordinaverit sine titulo canonico cum pacto ut ordinatus non
petat ab ipso alimenta, hoc pactum omni vi caret.
Can.
981. § 1. Si ne unus quidem ex titulis de quibus in can. 979, § 1,
praesto sit, suppleri potest titulo servitii dioecesis, et, in locis sacrae
Congregationi de Prop. Fide subiectis, titulo missionis, ita tamen ut
ordinandus, iureiurando interposito, se devoveat perpetuo dioecesis aut
missionis servitio sub Ordinarii loci pro tempore auctoritate.
§ 2.
Ordinarius presbytero, quem promoverit titulo servitii ecclesiae vel missionis,
debet beneficium vel officium vel subsidium, ad congruam eiusdem sustentationem
sufficiens, conferre.
Can.
982. § 1. Pro regularibus titulus canonicus est sollemnis religiosa
professio seu titulus, ut dicitur, paupertatis.
§ 2. Pro
religiosis votorum simplicium perpetuorum est titulus mensae communis,
Congregationis aliusve similis, ad normam constitutionum.
§ 3. Ceteri
religiosi, etiam ad ordinationis titulum quod attinet, iure saecularium
reguntur.
|