CAPUT X.
De separatione
coniugum.
ART. I. De
dissolutione vinculi.
Can. 1118.
Matrimonium validum ratum et consummatum nulla humana potestate nullaque causa,
praeterquam morte, dissolvi potest.
Can.
1119. Matrimonium non consummatum inter baptizatos vel inter partem
baptizatam et partem non baptizatam, dissolvitur tum ipso iure per sollemnem
professionem religiosam, tum per dispensationem a Sede Apostolica ex iusta
causa concessam, utraque parte rogante vel alterutra, etsi altera sit invita.
Can.
1120. § 1. Legitimum inter non baptizatos matrimonium, licet
consummatum, solvitur in favorem fidei ex privilegio Paulino.
§ 2. Hoc
privilegium non obtinet in matrimonio inter partem baptizatam et partem non
baptizatam inito cum dispensatione ab impedimento disparitatis cultus.
Can.
1121. § 1. Antequam coniux conversus et baptizatus novum matrimonium
valide contrahat, debet, salvo praescripto can. 1125, partem non baptizatam
interpellare:
1.o An
velit et ipsa converti ac baptismum suscipere;
2.o An
saltem velit secum cohabitare pacifice sine contumelia Creatoris.
§ 2. Hae
interpellationes fieri semper debent, nisi Sedes Apostolica aliud declaraverit.
Can.
1122. § 1. Interpellationes fiant regulariter forma saltem summaria
et extraiudiciali, de auctoritate Ordinarii coniugis conversi, a quo Ordinario
concedendae sunt quoque coniugi infideli, si quidem eas petierit, induciae ad
deliberandum, eo tamen monito, fore ut, induciis inutiliter praeterlapsis,
responsio praesumatur negativa.
§ 2.
Interpellationes etiam privatim factae ab ipsa parte conversa, valent, imo sunt
etiam licitae, si forma superius praescripta servari nequeat; hoc tamen in casu
de ipsis, pro foro externo, constare debet duobus saltem testibus vel alio
legitimo probationis modo.
Can.
1113. Si interpellationes ex declaratione Sedis Apostolicae omissae
fuerint, aut si infidelis eisdem negative responderit expresse vel tacite, pars
baptizata ius habet novas nuptias cum persona catholica contrahendi, nisi ipsa
post baptismum dederit parti non baptizatae iustam discedendi causam.
Can.
1124. Coniux fidelis, licet post susceptum baptismum denuo
matrimonialiter cum parte infideli vixerit, ius tamen novas celebrandi nuptias
cum persona catholica non amittit, ideoque potest hoc iure uti, si coniux
infidelis, mutata voluntate, postea discedat sine iusta causa, vel iam non
cohabitet pacifice sine contumelia Creatoris.
Can.
1125. Ea quae matrimonium respiciunt in constitutionibus Pauli III
Altitudo, 1 Iun. 1537; S. Pii V Romani Pontificis, 2 Aug. 1571;
Gregorii XIII Populis, 25 Ian. 1585, quaeque pro peculiaribus locis
scripta sunt, ad alias quoque regiones in eisdem adiunctis extenduntur.
Can.
1126. Vinculum prioris coniugii, in infidelitate contracti, tunc
tantum solvitur, cum pars fidelis reapse novas nuptias valide iniverit.
Can.
1127. In re dubia privilegium fidei gaudet favore iuris.
|