PARS
SECUNDA.
DE LOCIS ET
TEMPORIBUS SACRIS.
SECTIO
I.
DE LOCIS
SACRIS.
Can.
1154. Loca sacra ea sunt quae divino cultui fideliumve sepulturae
deputantur consecratione vel benedictione quam probati liturgici libri ad hoc
praescribunt.
Can.
1155. § 1. Consecratio alicuius loci, quanquam ad regulares
pertinentis, spectat ad Ordinarium territorii in quo locus ipse reperitur,
dummodo Ordinarius charactere episcopali sit insignitus, non tamen ad Vicarium
Generalem sine speciali mandato, firmo iure S. R. E. Cardinalium consecrandi
ecclesiam et altaria sui tituli.
§ 2.
Ordinarius territorii, licet charactere episcopali careat, potest cuilibet
eiusdem ritus Episcopo licentiam dare consecrationes peragendi in suo
territorio.
Can.
1156. Ius benedicendi locum sacrum, si hic pertineat ad clerum
saecularem vel ad religionem non exemptam, vel ad laicalem, spectat ad
Ordinarium territorii in quo locus reperitur; si ad religionem clericalem
exemptam, ad Superiorem maiorem; uterque vero potest alium sacerdotem ad hoc
delegare.
Can.
1157. Non obstante quolibet privilegio, nemo potest locum sacrum
consecrare vel benedicere sine Ordinarii consensu.
Can.
1158. De peracta consecratione vel benedictione redigatur documentum,
cuius alterum exemplar in Curia episcopali, alterum in ecclesiae archivo
servetur.
Can.
1159. § 1. Consecratio vel benedictio alicuius loci, modo nemini
damnum fiat, satis probatur etiam per unum testem omni exceptione maiorem.
§ 2. Si de
ea legitime constet, nec consecratio nec benedictio iterari potest; in dubio
autem, peragatur ad cautelam.
Can.1160.
Loca sacra exempta sunt a iurisdictione auctoritatis civilis et in eis legitima
Ecclesiae auctoritas iurisdictionem suam libere exercet.
|